Trauma in Otolaryngology

ABSTRACT

The word trauma is derived from an alteration of “troma” for the Greek word “titroskein” (to wound) or “tetrainein” (to pierce) and is believed to have been frst used around the year 1693. As may be expected, accounts of trauma and its treatment date back to ancient times—almost as long ago as 10,000 BC—when human civilization developed and territorial wars were waged between persons and communities. Historical accounts have been found in Mesopotamia, Egypt, Greece, Rome, China, India, Austria, and Germany and include descriptions of craniotomies and trephinations being done to evacuate hematomas. These offer interesting insights into the understanding of the human body and its ability to handle trauma. The Egyptian and Greco-Roman times witnessed large-scale battles and a gradual transition to the management of war wounds and war casualties. The Romans almost perfected this stratagem and established “valetudinaria” all across their lands in which the victims and survivors of wars could be attended to expeditiously and methodically. In ancient India under the rule of Ashoka, casualties of war were attended to expertly with the help of indigenously designed ambulances, skilled surgeons, and a support system provided by the womenfolk who cooked and cared for the wounded soldiers—probably the frst evidence of a nursing service!

INTRODUCTION

The rise of science and medicine during the Renaissance paved the way for a scientifc approach to injury, but many more lessons were yet to be learnt. For one, hypovolemic shock due to hemorrhage was not understood though it was being treated with ephedrine-like substances derived from medicinal plants. The frst breakthrough came with the French scientist Ambrose Pare in the sixteenth century, who propounded techniques such as ligation, effective treatment of gunshot injuries, attention to diet and nutrition to aid recovery, and the use of artifcial limbs for those undergoing amputation. Napoleon’s general Dominique Larrey took this even further with the need for speedy evacuation and evaluation of soldiers in battle, making the most of the immediate post-injury period where the survivor was still stunned out enough to withstand an operative procedure without the help of anesthesia. He also provided great insights into the organization of military evacuations and strategies for the same at various possible targets of the enemy forces.

چکیده

کلمه تروما از تغییر “troma” برای کلمه یونانی “titroskein” (به زخم) و یا “tetrainein” (به سوراخ) مشتق شده است و اعتقاد بر این است که در سراسر سال 1693 استفاده شده است. همانطور که انتظار می رود، حساب از تروما و درمان آن به دوران باستان رسید – تقریبا تا 10،000 سال قبل از میلاد، زمانی که تمدن انسانی گسترش یافت و جنگ های سرزمینی بین افراد و جوامع برقرار شد. حساب های تاریخی در بین النهرین، مصر، یونان، رم، چین، هندوستان، اتریش و آلمان یافت شده است و شامل توصیف های craniotomies و trephinations برای تخلیه هماتوم می باشد. این ها بینش های جالب را در درک بدن انسان و توانایی آن در مقابله با تروما ارائه می دهند. زمان های مصر و گرینک روم شاهد جنگ های گسترده و انتقال تدریجی به مدیریت زخم های جنگی و تلفات جنگ بود. رومی ها تقریبا کامل این سرقت و ایجاد “valetudinaria” در سراسر سرزمین های خود را که در آن قربانیان و بازماندگان از جنگ می تواند به سرعت و روش به اشتراک گذاشته شود. در هند باستان تحت حاکمیت عاشاکا، تلفات جنگ با کمک آمبولانس های بومی طراحی شده، جراحان ماهر و سیستم پشتیبانی از زنان افغان که برای سربازان زخمی شده پخته شده و مراقبت می کردند، مورد توجه قرار گرفتند، شاید شواهد فراوانی از خدمات پرستاری است!

مقدمه

ظهور علم و پزشکی در دوران رنسانس راه را برای روش علمی برای آسیب دید، اما هنوز فراگیری بیشتر درسها هنوز ادامه دارد. برای یک مورد، شوک هیپوولمیک به علت خونریزی، درک نمی شد، هرچند که با مواد افدرین مشابه حاصل از گیاهان دارویی درمان می شد. پیشرفت فیزیکی با دانشمند فرانسوی Ambrose Pare در قرن شانزدهم همراه بود که تکنیک هایی مانند اصلاح، درمان موثر آسیب های گلوله ای، توجه به رژیم غذایی و تغذیه برای کمک به بهبودی و استفاده از اندام های مصنوعی برای افرادی که تحت قطع عضو قرار می گرفتند، ارائه شد. دومینیک لاری، عموم ناپلئون این را حتی بیشتر با نیاز به تخلیه سریع و ارزیابی سربازان در نبرد، بیشترین میزان فوری پس از آسیب را به دست آورد، در حالی که بازماندگان هنوز به اندازه کافی فریاد زده بودند تا بتوانند بدون استفاده از بیهوشی مقاومت کنند. او همچنین بینش های زیادی در رابطه با سازماندهی تخلیه های نظامی و استراتژی های مشابه در اهداف مختلف نیروهای دشمن ارائه داد.

Year: 2018

Publisher : SPRINGER

By : S. R. Samantaray