Imaging in Bariatric Surgery

ABSTRACT

Obesity is defned as an abnormal or excessive accumulation of fat that may impair health, and it is a chronic disease that is increasing in prevalence . Global obesity rates have tripled in many countries of the World Health Organization (WHO) European Region since the 1980s, and the numbers of those affected continue to rise at an alarming rate . Based on the latest estimates in European Union countries, overweight affects 30–70%, and obesity affects 10–30% of adults. In the USA 70% of the population are now affected by excess weight or obesity . It is now no exaggeration to state that obesity is an international epidemic. Moreover, it is no longer a disorder of the adult since obesity prevalence in children has accelerated rapidly affecting 21.1% of girls and 18.6% of European boys (Ahrens et al. 2014).

INTRODUCTION

Clinically, obesity is defned on the basis of the body mass index (BMI), calculated as weight in kilograms divided by height in meter squared. The WHO states that for adults, the healthy range for BMI is between 18.5 and 24.9. Overweight is defned as a body mass index of 25 to 29.9, and obesity is defned as a body mass index of 30 or higher (Table 1.1) . These BMI cut points in adults are the same for men and women, regardless of their age. For clinical and research purpose, obesity is classifed into three categories: class I (30–34.9), class II (35–39.9), and class III (>40) . With the growth of extreme obesity, researchers and clinicians have further divided class III into super obesity (BMI 50–59) and super-super obesity (BMI > 60). The current used BMI cutoff values are based on morbidity and mortality studies in Caucasian population . Several studies observed that some obese patients do not show expected metabolic abnormalities despite their substantial excess of body fat, demonstrating that while obesity increases the possibility of having complications, not every obese patient will develop them .

چکیده

چاقی به عنوان یک تجمع غیرطبیعی یا بیش از حد چربی که ممکن است سلامت را مختل کند، بروز می کند و یک بیماری مزمن است که در شیوع آن افزایش می یابد. نرخ چاقی جهانی از دهه 1980 در بسیاری از کشورهای منطقه سازمان بهداشت جهانی (WHO) سه برابر شده است و تعداد افرادی که تحت تأثیر قرار گرفته اند همچنان به میزان قابل ملاحظه افزایش می یابد. بر اساس آخرین برآوردها در کشورهای عضو اتحادیه اروپا، اضافه وزن با 30-70٪ تاثیر می گذارد و چاقی 10-30٪ بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد. در آمریکا 70 درصد جمعیت در حال حاضر تحت تاثیر وزن اضافه یا چاقی قرار دارند. در حال حاضر هیچ تعجب نیست که چاقی یک اپیدمی جهانی است. علاوه بر این، دیگر اختلال در بزرگسالان نیست، زیرا شیوع چاقی در کودکان به سرعت در حال افزایش 21.1٪ دختران و 18.6٪ پسران اروپایی است (Ahrens et al.، 2014).

مقدمه

از نظر بالینی، بر اساس شاخص توده بدنی (BMI)، چاقی به وسیله وزن در کیلوگرم تقسیم بر ارتفاع در متر مربع تعریف می شود. WHO اعلام می کند که برای افراد بزرگسال، محدوده سالم برای BMI بین 5/18 و 24/9 است. اضافه وزن به عنوان شاخص توده بدنی 25 تا 29.9 تعریف شده است و چاقی به عنوان شاخص توده بدنی 30 یا بالاتر تعریف شده است (جدول 1.1). این نمرات BMI در بزرگسالان برای مردان و زنان، صرف نظر از سن آنها، یکسان است. برای اهداف بالینی و تحقیقاتی، چاقی به سه دسته طبقه بندی شده است: کلاس I (30-34.9)، کلاس II (35-39.9) و کلاس III (> 40). با افزایش چاقی شدید، محققان و پزشکان بیشتر کلاس III را به چاقی فوق العاده (BMI 50-59) و چاقی فوق العاده فوق العاده (BMI> 60) تقسیم می کنند. مقادیر قطع شده BMI در حال حاضر مبتنی بر مطالعات بیماری و مرگ و میر در جمعیت قفقاز است. مطالعات متعدد نشان داده است که برخی از بیماران چاق، علیرغم افزایش قابل ملاحظه ای از چربی بدن، نارسایی های متابولیک مورد انتظار را نشان نمی دهند، که نشان می دهد چاقی باعث افزایش عوارض می شود، و نه هر بیمار چاق آن را توسعه می دهد.

Year: 2016

Publisher: SPRINGER

By : Andrea Laghi , Marco Rengo