Towards a Practical Accounting Approach for Heritage Assets: An Alternative Reporting Model for the NPM Practices

ABSTRACT

In the last 25 years, financial reporting of Heritage Assets has become a highly problematic issue for the public sector entities holding those assets. Based on the New Public Management (NPM) practices, these entities are required to report to stakeholders on a model disclosing the economic values for all assets under their  control. Whilst there exists an extensive prior literature focused on how heritage assets might be accounted for and whether the heritage assets are sufficiently different to merit different treatment, there is little that addresses the reporting of Heritage Assets from an alternative, financial and non-financial perspective. The methodology used in the paper is critical analysis of relevant literature, including the promulgations of  accounting standard-setting agencies and related organizations. The paper critically analyzes the doctrines  and ideologies of the NPM model, challenging its assumptions that private sector financial reporting  requirements based on GAAP are appropriate to account for heritage assets. Instead, the paper proposes APractical Reporting Model based on an alternative metric for the recognition and measurement of the  heritage assets, centered on a framework that suggests a set of broad stakeholder-driven social, legal and cultural, rather than only economic values for reporting the Heritage Assets.

INTRODUCTION

Over the 1980s, there was a move in many developed countries (e.g., OECD countries) towards an administrative revolution. This revolution is characterized by managerial freedom, market-driven competition,
businesslike service delivery, value-for- money, resultbased performance, client orientation, and a pro-market
culture. These aspects of the administrative revolution have been described collectively as New Public Management (NPM) (Hood, 1991 and 2005; Haque, 2002;  Ball and Grubnic, 2008; Kearny and Hays, 1998; Kickert, 1997; Kelly, 1998). The move towards NPM has required the reforming of public sector accounting through the adoption of accrual accounting in the public sector. One implication of the transition to accrual accounting in the public sector is that all governmental entities are required to identify and value their fixed assets in order to be able to prepare their balance sheets. In reality, the identification ,valuation and  recognition of the fixed assets in the public sector are not easy tasks since these assets have existed for decades and have been acquired through different ways (Ouda, 2005).

چکیده

در 25 سال گذشته، گزارش مالی دارایی های Heritage به یک موضوع بسیار مشکل ساز برای نهادهای دولتی که دارایی های آنها را دارند، تبدیل شده است. بر اساس شیوه های مدیریت عمومی جدید (NPM)، این اشخاص مجبور به گزارش دهی به ذینفعان در قالب مدل افشای ارزش های اقتصادی برای تمام دارایی های تحت کنترل آنها هستند. در حالی که ادبیات گسترده ای وجود دارد که متمرکز بر اینکه چگونه دارایی های میراثی ممکن است به حساب آید و اینکه آیا دارایی های میراثی به اندازه کافی متفاوت هستند تا رفتارهای متفاوت را مورد توجه قرار دهند، کمی مورد توجه قرار دادن گزارش های دارایی های میراثی از دیدگاه جایگزین، مالی و غیر مالی است. روش شناسی مورد استفاده در این مقاله، تجزیه و تحلیل بحرانی ادبیات مربوطه، از جمله اعلامیه های سازمان حسابرسی استاندارد و سازمان های مربوطه است. این مقاله به طور انتقادی از دکترین و ایدئولوژی های مدل NPM را تحلیل می کند و به این نتیجه می رساند که الزامات گزارشگری مالی بخش خصوصی مبتنی بر GAAP برای حساب دارایی های میراث مناسب است. در عوض، مقاله ارائه مدل گزارشگری عملی و مبتنی بر معیار جایگزین برای تشخیص و اندازه گیری دارایی های میراثی را بر اساس یک چارچوب ارائه می دهد که مجموعه ای از مقادیر اجتماعی، حقوقی و فرهنگی را بر اساس ذینفعان گسترده ارائه می دهد، دارایی های Heritage است.

مقدمه

در طول دهه 1980، در بسیاری از کشورهای توسعه یافته (به عنوان مثال، کشورهای OECD) حرکت به سمت یک انقلاب اداری حرکت کرد. این انقلاب با آزادی مدیریتی، رقابت با بازار، ارائه خدمات تجاری، ارزش گذاری برای پول، عملکرد پایدار نتیجه، جهت گیری مشتری و فرهنگ طرفدار بازار مشخص می شود. این جنبه های انقلاب اداری به طور کلی به عنوان مدیریت عمومی جدید (NPM) (Hood، 1991 و 2005؛ Haque، 2002؛ Ball and Grubnic، 2008؛ Kearny and Hays، 1998؛ Kickert، 1997؛ Kelly، 1998) توصیف شده است. حرکت به سمت NPM نیازمند اصلاح حسابداری بخش عمومی از طریق تصویب حسابداری تعهدی در بخش عمومی است. یکی از دلایل انتقال به حسابداری تعهدی در بخش دولتی این است که تمام نهادهای دولتی باید بتوانند دارایی های ثابت خود را شناسایی و ارزش گذاری کنند تا بتوانند ترازنامه های خود را تهیه کنند. در واقع، شناسایی، ارزیابی و به رسمیت شناختن دارایی های ثابت در بخش عمومی وظایف آسان نیست، زیرا این دارایی ها برای چندین دهه وجود داشته و از راه های مختلف به دست آمده است (Ouda، 2005).

Year: 2014

Publisher : ELSEVIER

By :   Hassan A. G. Ouda

File Information: English Language/ 15 Page / size: 240 KB

Download

سال : 1393

ناشر : ELSEVIER

کاری از : حسن ع. گ. اوودا

اطلاعات فایل : زبان انگلیسی / 15 صفحه / حجم : KB 240

لینک دانلود