Patient Involvement in Health Technology Assessment

ABSTRACT

This chapter will explore the history of health technology assessment (HTA) and how it has evolved in terms of processes and methods, highlighting elements relevant to patient involvement to lay a foundation for the subsequent chapters of this book. HTA is a policy analysis that seeks to inform decision-makers in national, regional or hospital health services about the use of health technologies. HTAs require systematic processes that critically assess research about the impacts of using the health technology along with context-specifc appraisal of the social, economic, legal and ethical implications of the use of the health technology. This is not simply a scientifc endeavour. It requires interdisciplinary deliberative discussion and value judgements about the relevance of the evidence for the local health system. HTAs may recommend the use or disinvestment of a health technology and so are subject to political, public and stakeholder scrutiny. As a result there has been pressure to involve those who have a specifc interest in the health technology, particularly patients, in the TA process. However, this is contentious due to concerns about potential bias and representativeness of patient input and the scientifc integrity of patient evidence.

INTRODUCTION

Health systems, whether funded by taxation, social insurance, personal insurance or private fees, need to organise their services to use available funds effciently to deliver effective, safe, person-centred care in a timely and equitable manner for the population they serve (Committee on Quality Health Care in America 2001). They have to make choices about who to treat, with what intervention, in what setting and for how long (Newdick 2004). Such questions must be considered not just in the context of the individual patient but in terms of providing the best possible service to all potential users of the health system (Drummond et al. 2006, Chap. 2). Thus resource allocation questions often seek to maximise health gain of the population overall, recognising that there is an opportunity cost to any investment (giving up the possibility of funding an alternative intervention with that money) (Metzler and Smith 2012). Daniels and Sabin (2008 [1]) stated that resource allocation decisions in healthcare were ‘rife with moral disagreements and a fair, deliberative process is necessary to establish legitimacy and fairness of such decisions’. They argued that resource allocation: 1. Processes must be public (fully transparent) about the grounds for decisions. 2. Decisions must rest on reasons that stakeholders can agree are relevant. 3. Decisions should be revisable in light of new evidence and arguments. 4. Should include assurance, through enforcement, that these three conditions are
met.

چکیده

این فصل تاریخچه ارزیابی فناوری سلامت (HTA) و نحوه تکامل آن از لحاظ فرآیندها و روش ها، برجسته سازی عناصر مربوط به درگیری بیمار برای ایجاد پایه ای برای فصل های بعدی این کتاب است. HTA تجزیه و تحلیل سیاست است که به منظور اطلاع رسانی تصمیم گیرندگان در خدمات ملی، منطقه ای و یا بیمارستان در مورد استفاده از فن آوری های بهداشتی است. HTA ها نیاز به فرایندهای سیستماتیک دارند که به طور انتقادی تحقیق در مورد تاثیرات استفاده از فناوری های بهداشتی را همراه با ارزیابی متن خاصی از پیامدهای اجتماعی، اقتصادی، قانونی و اخلاقی استفاده از فن آوری های بهداشتی ارزیابی می کند. این به سادگی یک تلاش علمی نیست. این نیاز به بحث های مشورتی میان رشته ای و ارزش قضاوت در مورد ارتباط شواهد سیستم سلامت محلی دارد. HTA ها می توانند از سرمایه گذاری یا استفاده از فناوری های بهداشتی استفاده کنند و به همین علت به نظارت سیاسی، عمومی و ذینفع مشغول هستند. در نتیجه فشار وارد شده به افرادی است که علاقه خاصی به فناوری سلامتی دارند، به ویژه بیماران، در پروسه تدریس. با این حال، این موضوع با توجه به نگرانی های احتمالی احتمالی و نمایانگر بودن ورودی بیمار و یکپارچگی علمی مدارک بیمار، متضاد است.

مقدمه

سیستم های بهداشتی، چه از بودجه مالی، بیمه اجتماعی، بیمه شخصی و چه از هزینه های خصوصی، هزینه خدمات شخصی را سازماندهی می کنند تا بتواند از خدمات موجود برای تأمین مؤثر، امن، محور شخصیتی به شیوه ای به موقع و منصفانه برای جمعیتی که آنها خدمت می کنند، سازماندهی می کند (کمیته در مورد کیفیت مراقبت بهداشتی در امریکا 2001). آنها باید انتخاب کنند که چه کسی باید درمان کند، چه مداخله ای، چه موقع و چه مدت (Newdick 2004). چنین سوالاتی باید نه تنها در بستر بیمار فردی بلکه در نظر ارائه بهترین خدمات ممکن برای همه کاربران بالقوه سیستم بهداشتی (Drummond et al 2006، Chapter 2). بنابراین، سوالات تخصیص منابع اغلب به دنبال به حداکثر رساندن افزایش سلامتی مردم هستند، به این معنا که هزینه های فرصت برای هر سرمایه گذاری (از بین رفتن امکان سرمایه گذاری مداخلات جایگزین با آن پول) (Metzler and Smith 2012). دانیلز و سابین (2008) [1] اظهار داشتند که تصمیمات مربوط به تخصیص منابع در مراقبت های بهداشتی با اختلافات اخلاقی سازگار است و برای ایجاد مشروعیت و انصاف از چنین تصامیمی لازم است که یک روند منصفانه و مشورتی برگزار شود. آنها استدلال کردند که تخصیص منابع: 1. پروسه ها باید عمومی (کاملا شفاف) در مورد زمینه های تصمیم گیری باشد. 2. تصمیمات باید براساس دلایل متقابل ذینفعان باشد. 3. با توجه به شواهد جدید و استدلال، تصمیمات باید بازبینی شوند. 4. باید شامل اطمینان، از طریق اجرای، این سه شرایط باشد
ملاقات کرد.

Year: 2016

Publisher: SPRINGER

By : Karen M. Facey , Helle Ploug Hansen,Ann N.V. Single