Patient Safety and Quality in Pediatric Hematology/ Oncology and Stem Cell Transplantation

ABSTRACT

A family takes their 4-year-old girl into the hospital for concerns of new bruising and lower extremity pain. The child has been symptomatic for a few weeks, but the symptoms signifcantly worsened over the past few days. The parents anxiously wait for the lab results to return, not knowing what to expect. The emergency room physician enters the room with a solemn face and explains that their child likely has leukemia and would need to be admitted to the hospital. The words hang in the air, “your child has cancer.” The parents do not yet know the massive lifestyle change in store for them. They do not realize the amount of time they will spend in the clinic, in the inpatient unit, and in a waiting room while their child undergoes yet another procedure. They do not know, at this time, the number of medications their child will take on a daily basis for the next several years and how easy it will be to confuse these complicated-sounding medications. There are many long days and sleepless nights ahead for them, but they will do it. They will give their complete trust to the physicians, nurses, pharmacists, and hospital staff to care for their girl.

INTRODUCTION

Prior to World War II, children with cancer were treated by surgeons, general practitioners, and pediatricians . Most cancer diagnoses were universally fatal, and treatment was associated with high morbidity and mortality. During World War II, chemotherapy came into being and was applied in lymphoma and Wilms tumor . In 1958, multi-agent chemotherapy was shown to improve outcomes . Cures for leukemia were achieved by the addition of central nervous system-directed therapy and then intensifcation of chemotherapy . In 1986, cure rates for acute leukemia rose above 80% with the inclusion of four-drug induction regimens . Stage IV neuroblastoma went from incurable to curable (>50% 2-year eventfree survival) through intensifcation of chemotherapy and introduction of radiotherapy, autologous stem cell transplant, 13-cis-retinoic acid , and immunotherapy . These are but a few examples of the dramatic improvements related to better chemotherapy, better supportive care such as infection prevention, and better risk stratifcation.

چکیده

یک خانواده 4 ساله دختر خود را به بیمارستان منتقل می کند تا نگرانی های جدید کبودی و درد اندام پایین تر داشته باشد. کودک چند هفته است که علامت دار است، اما علائم آن در چند روز گذشته بدتر شده است. والدین مشتاقانه منتظر نتایج آزمایشگاه می گردند و نمی دانند چه چیزی انتظار می رود. پزشك اورژانس اتاق را به صورت قهرماني وارد مي كند و توضيح مي دهد كه كودك آنها احتمالا مبتلا به لوسمي است و بايد به بيمارستان منتقل شود. کلمات در هوا آویزان می شوند: “فرزند شما سرطان دارد”. والدین هنوز تغییر سبک زندگی شان را برای آنها درک نمی کنند. آنها مقدار زمانی که در کلینیک، واحد سرپایی و در یک اتاق انتظار صرف می کنند را درک نمی کنند، در حالی که فرزندشان یک روش دیگر را تحمل می کند. آنها نمی دانند، در این زمان، تعداد داروهایی که فرزندشان روزانه برای چند سال آینده مصرف می کنند و اینکه این داروها پیچیده پیچیده را اشتباه می گیرند. بسیاری از روزهای طولانی و شبهای بیخوابی برای آنها پیش می آید، اما آنها این کار را انجام خواهند داد. آنها اطمینان کامل خود را به پزشکان، پرستاران، داروخانه ها و کارکنان بیمارستان برای مراقبت از دختر خود می دهند.

مقدمه

پیش از جنگ جهانی دوم، کودکان مبتلا به سرطان تحت درمان جراحان، پزشکان عمومی و اطفال قرار گرفتند. بیشترین تشخیص سرطان به طور جهانی مرگبار بود و درمان با عوارض و مرگ و میر بالا بود. در طول جنگ جهانی دوم، شیمی درمانی ایجاد شد و در لنفوم و تومور ویلمس اعمال شد. در سال 1958، شیمی درمانی چند عامل بهبود یافته بود. درمان با لوسمی با افزودن سیستم تحت درمان با سیستم عصبی مرکزی و سپس تشدید شیمی درمانی به دست می آید. در سال 1986، میزان ریکاوری لوسمی حاد با بیش از 80٪ افزایش یافت، با افزودن رژیم های القاء چهار دارویی. Neuroblastoma مرحله IV از طریق افزایش شیمیدرمانی و معرفی پرتودرمانی، پیوند سلول های بنیادی اتولوگ، اسید رتینوئیک 13 و ایمونوتراپی، از بی قراری درمانگر (> 50٪ 2 ساله زنده ماندن) رفت. اینها تنها چند نمونه از پیشرفتهای چشمگیر در زمینه شیمی درمانی بهتر، مراقبتهای حمایتی بهتر از قبیل پیشگیری از عفونت و تسریع ریسک بهتر است.

Year: 2016

Publisher: SPRINGER

By : Christopher E. Dandoy , Joanne M. HildenAmy L. Billett , Brigitta U. Mueller