Gay Mental Healthcare Providers and Patients in the Military

ABSTRACT

This volume has many points of origin. Various chapters in this volume will have their own narratives with a beginning and perhaps an end. This introduction will lay groundwork for the following chapters. On my part, I will start for now with the American Psychiatric Association meeting in San Francisco in 2013. A symposium there was titled, “Bringing the Uniform out of the Closet: Artistic and Clinical Perspectives of Gay Military Life Before and After ‘Don’t Ask, Don’t Tell’” . I was asked to speak because of my role participating in the Pentagon work group to examine the repeal of “Don’t Ask, Don’t Tell” (DADT). That work group was convened in 2010 to examine how and if to repeal the DADT policy. There my main contribution was pushing the DoD group to move past discussion of fears of battlefeld transmission of HIV, to the positive effects of service members not having to live in fear of exposure of their sexual identity.

INTRODUCTION

On that afternoon in San Francisco at the APA, we spoke of the experiences of military gay psychiatrists, in and out of the closet. It was a wonderful and moving panel. Even more dynamic were the personal stories of many participants, including COL (ret) Jim Rundell, a military psychiatrist and friend of many years. He spoke of being an Air Force psychiatrist for a career, rising to a high rank, including being in charge of all medical issues at Landstuhl Army Medical Center in Germany. Yet, despite being accepted and admired by his medical and line colleagues, he lived in fear of being “outed.” He eventually turned down the chance for a star (making General) over concerns about the necessary security clearance. Other participants had a range of tales of being gay in the military, some being in a welcoming and nurturing atmosphere (especially in medical settings), with others having to live in constant fear that their careers could be easily ended.

چکیده

این حجم دارای نکات بسیاری از مبدا است. فصل های مختلف در این جلد، روایت های خود را با آغاز و شاید پایان خواهند داشت. این مقدمه برای فصل های زیر تهیه خواهد شد. از سوی دیگر، من در حال حاضر با نشست انجمن روانپزشکی آمریکا در سانفرانسیسکو در سال 2013 شروع خواهم کرد. سمپوزیوم تحت عنوان “آوردن یکنواخت از قفسه: دیدگاه های هنری و بالینی زندگی نظامی همجنسگرا قبل و بعد از” دان ” t بپرس، نه بگویید ”. من خواسته شد که به دلیل نقش من در گروه کاری پنتاگون برای بررسی لغو “آیا سؤال نکن، نگو” (DADT) را بخوانید. این گروه کاری در سال 2010 برای بررسی چگونگی و اگر سیاست DADT لغو شد. مشارکت اصلی من این بود که گروه وزارت دفاع امریکا برای جلوگیری از انتقال هتک حرمت اچ آی وی به تأثیرات مثبت اعضای خدمات که نیازی به زندگی در ترس از قرار گرفتن در معرض هویت جنسی خود ندارند، حرکت کند.

مقدمه

در آن بعد از ظهر در سانفرانسیسکو در APA، ما از تجربیات روانپزشکان همجنسگرا نظامی در داخل و خارج از گنجه صحبت کردیم. این یک پانل فوق العاده و متحرک بود. حتی بیشتر پویا داستان شخصی بسیاری از شرکت کنندگان، از جمله COL (ret) جیم Rundell، یک روانپزشک نظامی و دوست چندین سال است. او از یک روانپزشک نیروی هوایی برای حرفه ای سخن می گوید، از جمله به مسئولیت تمام مسائل پزشکی در مرکز پزشکی ارتش لندشتل در آلمان می پردازد. با این حال، علیرغم پذیرش و تحسین همکاران پزشکی و همکاران او، او در ترس از «تخریب» زندگی می کرد. او در نهایت فرصتی برای یک ستاره (ساختن عمومی) را در مورد نگرانی ها در مورد تایید امنیت لازم کنار گذاشت. شرکت کنندگان دیگر طیف وسیعی از داستان های همجنسگرا در ارتش را داشتند، بعضی از آنها در یک فضای آرام و پرماجرا بودند (مخصوصا در محیط های پزشکی)، و دیگران مجبور بودند در ترس مداوم زندگی کنند که می توانستند حرفه های خود را به راحتی به پایان برسانند.

Year: 2016

Publisher : SPRINGER

By : Elspeth Cameron Ritchie , Joseph E. Wise ,Bryan Pyle