Pocket Book for Simulation Debriefng in Healthcare

ABSTRACT

Debriefng is a crucial aspect of simulation-based educational interventions in healthcare. This section of this pocket book aims to clarify what debriefng is really about and why it is such an important aspect of the learning process for everyone involved: participants, simulation observers, and facilitators alike. It also places emphasis on the aspect of briefng as a phase that sets foundation for a successful debriefng so learners understand the approach adopted and what will be expected from them during that phase and its purpose. The many other critical aspects around the practicalities of debriefng, which are “the what, who, when, where, and how to debrief”, are individually explored to provide clear advice with support of relevant references. Of notable importance in this section is the clear description of the most common education performance review approaches (directive feedback, plus/delta, after action review, structured debriefing, etc.) so the most appropriate one can be selected depending on various parameters such as the learning objectives being addressed, the level of expertise of the participants, and the time available.

INTRODUCTION

Debriefng can be seen as a facilitated reﬂection encounter based on an experiential learning episode (Fanning and Gaba 2007). More precisely, debriefng is a facilitated “post-event analysis” encounter also generally defned as a “learner-centred technique, non-offensive, in order to help a professional or a team to improve one’s performance by a reﬂective practice” conversation (O’Donnell et al. 2009). We should acknowledge that the “learner-centeredness” may be dependent on the typeof activity being debriefed, the learner type and their culture, and the actual purpose of the debriefng. It is a very valid process to engage in with participants following any type of simulation or learning activity irrespective of the modality adopted (Alinier 2007), highlighting the fact that they do not necessarily have to be experienced as the aim might be for them to actually gain experience from undertaking the activity and through a directly or indirectly guided reﬂection process. The notion of direct or indirect guidance can be defned as depending on whether or not someone is facilitating the process or if learners are relying on a model or framework provided to them for self-debriefng, auto-feedback, or peer feedback. Depending on the debriefng approach adopted, the process may help uncover mental models to which behaviours and cognitive reasoning can be attributed to. These can then be corrected or enhanced to improve future performances.

چکیده

Debriefng یک جنبه حیاتی از مداخلات آموزشی مبتنی بر شبیه سازی در مراقبت های بهداشتی است. این بخش از این کتاب جیبی با هدف روشن ساختن آنچه که واقعا در مورد آن توضیح داده شده است و دلیل آن این است که جنبه مهمی از فرآیند یادگیری برای همه درگیر است: شرکت کنندگان، ناظران شبیه سازی و تسهیل کننده ها به طور یکسان. همچنین تأکید بر جنبه تمرین را به عنوان یک فاز تعیین می کند که پایه ای برای برداشت موفقیت آمیز است تا آموزگاران درک روش پذیرفته شده و آنچه در آن فاز و اهداف آن از آنها انتظار می رود را درک کنند. بسیاری از جنبه های مهم دیگر در مورد عملیاتی که در این زمینه وجود دارد عبارتند از: “چه چیزی، چه کسی، چه زمانی، چه کجا و چه چندی”، به طور جداگانه برای ارائه مشاوره روشن با پشتیبانی از منابع مرتبط مورد بررسی قرار می گیرد. از اهمیت قابل توجه در این بخش توضیح واضح ترین شایع ترین شیوه های بازبینی عملکرد (بازخورد دستورالعمل، به علاوه / دلتا، پس از بررسی عملکرد، بحث برانگیز ساختاری، و غیره) است، بنابراین مناسب ترین می تواند بسته به پارامترهای مختلف مانند اهداف یادگیری، میزان تخصص شرکت کنندگان و زمان در دسترس است.

مقدمه

Debriefng را می توان به عنوان یک رویداد تسهیل بازخورد بر اساس یک قسمت یادگیری تجربی (Fanning and Gaba 2007) مشاهده کرد. به طور دقیقتر، debriefng یک رویکرد “تجزیه و تحلیل پس از رویداد” تسهیل شده است که به طور کلی به عنوان یک “تکنیک متمرکز مبتنی بر یادگیری، غیر توهین آمیز” به منظور کمک به یک حرفه ای یا یک تیم برای بهبود عملکرد یک عمل جراحی “(O ‘Donnell و همکاران، 2009). ما باید اذعان کنیم که “تمرکز مبتنی بر یادگیرنده” ممکن است وابسته به فعالیت نوعی که در حال بررسی است، نوع یادگیرنده و فرهنگ آنها باشد، و هدف واقعی از افشای اطلاعات. این فرایند بسیار معتبر است تا با شرکت کنندگان در هر نوع فعالیت شبیه سازی یا یادگیری مشارکت داشته باشد، صرف نظر از شیوه پذیرفته شده (Alinier 2007)، برجسته کردن این واقعیت که آنها لزوما نباید تجربه شوند به عنوان هدف ممکن است برای آنها در واقع کسب تجربه از انجام فعالیت و از طریق یک روند مستقیم یا غیر مستقیم هدایت روند. مفهوم راهنمایی مستقیم یا غیرمستقیم می تواند بسته به اینکه آیا کسی فرآیند را تسهیل می کند یا نه، یا اینکه متقاضیان به مدل یا چارچوبی که برای آنها خودآموزی، بازخورد خودکار یا بازخورد همکار ارائه شده، تکیه می کنند. بسته به رویکرد درونیابی، فرآیند ممکن است به شناسایی مدل های ذهنی که رفتار و استدلال شناختی را می توان به آن نسبت داد، کمک می کند. سپس می توان آنها را اصلاح کرد یا بهبود داد تا بهبود عملکرد آینده را بهبود بخشند.

Year: 2016

Publisher: SPRINGER

By : Denis Oriot • Guillaume Alinier