Autism Spectrum Disorders in Adults

ABSTRACT

The term autism was first introduced in 1908. The famous Swiss psychiatrist Eugen Bleuler used the term autism to describe the very aloof and withdrawn condition of some patients with what he called schizophrenia. Leo Kanner (1943), when describing eleven children with “an autistic disturbance of affective contact”, clearly had Bleuler’s thoughts in mind. Likewise Hans Asperger (1944) called the atypical boys in his study “autistic psychopaths”, hereby also alluding to some resemblance with schizophrenia. Despite the fact that “autistic aloofness” does not by far cover the complexity of the pervasive developmental disorder described nowadays as “autism spectrum disorder”, the term has become the common way to describe the large range of individuals with a syndrome characterized by impairments of the development of social and communicative reciprocity and a rigid and restricted repertoire of interests and behaviours. In this chapter a historical overview of the development of a concept in psychopathology will be presented. It may be interesting to note, before entering into the matter, that Bleuler believed that there was a continuum between psychiatric disorders and normality. This is very much in line with the current concept of a broad autism spectrum ranging from severe cases to well-adapted individuals with autistic features bordering what Simon Baron-Cohen would call an autistic condition including 5 % of the population.

INTRODUCTION

Johan Cruyff, a brilliant Dutch soccer player and coach who recently passed away, was well known for his very down to earth pragmatic sayings: one sounded like, “You can only see it when you know about it”. This holds true for the condition that we have been calling autism for the past seven decades since the seminal reports in the 1940s of the past century. But that does not mean that the condition since then called autism had not been not around for ages already. Simon BaronCohen (2002) refers to autism as the “extreme male brain”. If so there must have been good evolutionary reasons why the male brain developed in a different way compared to the female brain. Before going further on the pathway of evolutionary speculation, it is good to note that apart from clear bodily distinctions between males and females, the distribution of psychological and behavioural characteristics is by no means clearly split between sexes but shows a huge overlap.

چکیده

اصطلاح اوتیسم ابتدا در سال 1908 معرفی شد. روانپزشک مشهور سوئیس ایوژن بلولر واژه «اوتیسم» را برای توصیف وضعیت بسیار نابهنگام و از بین بردن برخی از بیماران با آنچه که او اسکیزوفرنی نامیده بود استفاده کرد. لئو کانر (1943)، در هنگام توصیف یازده کودک با “اختلال اوتیستیک تماس عاطفی”، به وضوح افکار Bleuler را در ذهن داشت. به همین ترتیب، هانس آسپرگر (1944)، پسرهای غیر معمولی را در مطالعه خود «روانپزشکی مبتلا به اوتیسم» نامیده و به این ترتیب به برخی از شبیه سازی اسکیزوفرنی اشاره می کند. علیرغم این واقعیت که “افسردگی اوتیستیک” به سختی پیچیدگی اختلال رشدی فراگیر را که امروزه به عنوان “اختلال طیف اوتیسم” توصیف می شود، پوشش معمولی توصیف می کند، طیف گسترده ای از افراد مبتلا به سندرومی با اختلالات توسعه متقابل اجتماعی و ارتباطی و یک رشته سفت و سخت و محدود از منافع و رفتارها. در این فصل، یک مروری تاریخی درباره توسعه یک مفهوم در زمینه روانپزشکی ارائه خواهد شد. ممکن است جالب توجه باشد که قبل از ورود به موضوع، Bleuler معتقد بود که بین اختلالات روانپزشکی و عادت وجود دارد. این بسیار متناسب با مفهوم فعلی طیف وسیعی از اوتیسم است که از موارد شدید به افرادی که با اوتیسم سازگار هستند و ویژگی های اوتیستی همسو با آنچه که سایمون بارون کوهن از اوتیستی شامل 5 درصد جمعیت می داند، برخوردار است.

مقدمه

یوهان کرایف، یک بازیکن فوتبال و مربی درخشان هلندی که اخیرا فوت کرده، به خوبی از گفته های عملگرایانه اش به خوبی شناخته شده بود: یکی از آنها مانند “شما فقط می توانید آن را ببینید، زمانی که شما در مورد آن را می دانید”. این به این معنی است که ما از اوایل سالهای دهه 1940 در قرن گذشته، اوتیسم را برای هفت دهه گذشته فراخوانده ایم. اما این بدان معنا نیست که وضعیت از آن زمان به نام اوتیسم برای سنین پیش از آن نبوده است. سایمون بارون کوهن (2002) به اوتیسم به عنوان “مغز مرد افراطی” اشاره دارد. اگر چنین است باید دلایل تکاملی خوبی داشته باشیم که مغز مردانه در مقایسه با مغز زن متفاوت است. قبل از رفتن به سوی مسیر گمراهی تکاملی، خوب است که توجه داشته باشیم که صرف نظر از تمایز واضح بدن بین مردان و زنان، توزیع ویژگی های روان شناختی و رفتاری به هیچ وجه به طور واضح بین جنسیت تقسیم نشده است، اما نشان دهنده یک همپوشانی بزرگ است.

Year: 2017

Publisher : SPRINGER

By : Bernardo Barahona Corrêa, Rutger-Jan van der Gaag