مسیریابی CIDR

در اوایل دهه ی 90 ، مشخص شد که گسترش سریع اینترنت موجب تمام شدن آدرس های IP و انفجار جدول های مسیریابی خواهد شد. مهم ترین دلیل اتمام آدرس ، کاربرد افراطی آدرس های دسته B بود ، بسیاری از سازمان ها از آدرس کلاس B استفاده می کردند در حالی که تنها تعداد اندکی میزبان داشتند ،بنابراین فضای آدرس میزبان را بدون استفاده رها می کردند. انفجار جدول مسیریابی به دلیل این حقیقت بود که مسیریاب ، تمامی آدرس های کل شبکه های ثبت شده را نگاه می دارد.

برای حل این دو مسئله ، طرح مسیریابی درون – حوزه ای بدون کلاس ها (CIDR) پیشنهاد شده بود. این طرح ، تخصیص آدرس های پیوسته ی کلاس C را همزمان که تعداد ورودی های مورد نیاز در جدول مسیریابی را کاهش می دهد امکان پذیر می سازد.

ایده ی اصلی در CIDR ، تخصیص بلوک های آدرس های شبکه ی کلاس C به هر ISP است.سازمان های استفاده کننده از ISP ، بلوک 2n آدرس پیوسته را زیرتخصیص داده اند. برای مثال ، اگر یک سازمان 2000 آدرس نیاز دارد، بلوک 2048 آدرس های پیوسته ی کلاس C به آن تخصیص داده می شود.

برای خواندن و دانلود کتاب بر روی لینک کلیک کنید.