در اوایل دهه ی 90 ، مشخص شد که گسترش سریع اینترنت موجب تمام شدن آدرس های IP و انفجار جدول های مسیریابی خواهد شد. مهم ترین دلیل اتمام آدرس ، کاربرد افراطی آدرس های دسته B بود ، بسیاری از سازمان ها از آدرس کلاس B استفاده می کردند در حالی که تنها تعداد اندکی میزبان داشتند ،بنابراین فضای آدرس میزبان را بدون استفاده رها می کردند. انفجار جدول مسیریابی به دلیل این حقیقت بود که مسیریاب ، تمامی آدرس های کل شبکه های ثبت شده را نگاه می دارد.