توضیحات
ABSTRACT
Since the Paris Climate Agreement was adopted by consensus in December 2015, the global society has made various efforts to respond to this Agreement. The essential element of the Paris Climate Agreement is theso-called Nationally Determined Contributions (NDCs), specifying the long-term greenhouse gas (GHG) reduction targets beyond 2020. Unlike the different legal obligations of developed and developing countries specified in the precedent Kyoto Protocol, the NDCs under the Paris Climate Agreement apply equally to all countries. All the signed countries were asked to submit their Intended Nationally Determined Contributions (INDCs) before the 2015 Paris Climate Summit, which serve, unless otherwise provided, as the initial NDCs after the ratification of the Agreement. However, there is no mechanism to force a country to set a specific target by a specific date, but each target should go beyond previously set targets. Another challenge is that in June 2017, US President Donald Trump announced his intention to withdraw the US from the Agreement. Under the Agreement, the earliest effective date of withdrawal for the US is November 2020, shortly before the end of President Trump’s current term. The US was responsible for 15.5% of global CO2 emissions from fuel .combustion in 2015 The US’s withdrawal has brought a great uncertainty to the implementation of the Paris Climate Agreement and induced a lot of global disputes. Nevertheless, many national governments have initiated their great efforts in reducing GHG emissions. The promoted strategies include but are not limited to deploying energy-efficient technologies, promoting the use of low-carbon fuels, optimizing grid mix, incorporating carbon trade mechanism, developing low-carbon supply chain, advocating low-carbon lifestyles, etc . These efforts are critical in preventing an unconstrained growth of GHG emissions. Taking China as an example,the CO2 intensity in 2014 was decreased by 34% from the 2005 level. In addition, EU achieved an 18.4% net reduction of CO2 emissions from fuel combustion during 2005–2015 .However, there is a lack of integrated and systemic synergy of existing mitigation policies to meet the overall mitigation target.
چکیده
از آنجاییکه موافقت نامه پیمان اقلیمی با هماهنگی در دسامبر 2015 به تصویب رسید، جامعه جهانی تلاش های مختلفی را برای پاسخ به این توافقنامه انجام داده است. عنصر اصلی موافقتنامه آب و هوای پاریس، این است که به طور ناخالص ملی تعیین شده (NDCs)، تعیین اهداف کاهش تولید گازهای گلخانه ای در مدت کوتاه مدت پس از 2020. بر خلاف تعهدات مختلف قانونی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه مشخص شده در پروتکل پیشین کیوتو ، NDC تحت موافقتنامه پیمان اقلیم به طور مساوی به همه کشورها اعمال می شود. همه کشورهای امضا شده از قبل خواسته شده بود تا پیشنهادهایی که در سطح ملی تعیین شده (INDCs) قبل از اجلاس سران سال 2015 پاریس ارائه شده بود، مگر اینکه در غیر این صورت ارائه شود، به عنوان NDC اولیه پس از تصویب این موافقتنامه. با این وجود، هیچ سازمانی برای مجبور کردن یک کشور برای تعیین یک هدف خاص با یک تاریخ خاص وجود ندارد، اما هر هدف باید فراتر از اهداف پیشین باشد. چالشی دیگر این است که در ماه ژوئن 2017، دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، قصد خود را مبنی بر خروج ایالات متحده از این موافقتنامه اعلام کرد. براساس توافقنامه، اولین اقدام موثری برای خروج از ایالات متحده در ماه نوامبر 2020، درست قبل از پایان دوره فعلی رئیس جمهور ترومپ است. ایالات متحده مسئول 15.5٪ از انتشار گازهای گلخانهای از سوخت جهانی سوخت در سال 2015 بود. خروج ایالات متحده موجب عدم اطمینان زیادی در اجرای توافقنامه هواشناسی پاریس شد و باعث شد بسیاری از اختلافات جهانی شود. با این وجود، بسیاری از دولت های ملی تلاش های خود را در کاهش انتشار گازهای گلخانهای آغاز کرده اند. استراتژی های تبلیغاتی شامل اما نه محدود به راه اندازی فن آوری های انرژی کارآمد، ترویج استفاده از سوخت های کم کربن، بهینه سازی مخلوط شبکه، استفاده از مکانیسم تجارت کربن، توسعه زنجیره تامین کم کربن، حمایت از شیوه های زندگی کم کربن و غیره. این تلاش ها برای جلوگیری از رشد غیرمستقیم انتشار گازهای گلخانه ای ضروری است. با در نظر گرفتن چین به عنوان مثال، شدت CO2 در سال 2014 کاهش 34٪ از سطح 2005 است. علاوه بر این، اتحادیه اروپا در سالهای 2005-2015 به میزان 4/18٪ کاهش تولید گازهای گلخانه ای از سوختن سوخت در سال 2005-2015 دست یافت. با این وجود، عدم همکاری یکپارچه و سیستماتیک از سیاست های کاهش موجود برای مقابله با هدف کاهش کلی وجود دارد.
Year: 2018
Publisher : SPRINGER
By : Yong GENG, Tsuyoshi FUJITA, Anthony CHIU, Hancheng DAI, Han HAO
File Information: English Language/ 5 Page / size: 104 KB
سال : 1396
ناشر : SPRINGER
کاری از : یانگ ژنرال، Tsuyoshi FUJITA، آنتونی CHIU، Hancheng DAI، هان HAO
اطلاعات فایل : زبان انگلیسی / 5 صفحه / حجم : KB 104
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.