Lying and team incentives

ABSTRACT

We investigate the influence of two popular compensation schemes on subjects’ inclination to lie by adapting an experimental setup of  Fischbacher and Heusi (2008). Lying turns out to be more pronounced under team incentives than under individual piece-rates, which highlights a fairly neglected feature of compensation schemes. Moreover, when disentangling different motives of the more pronounced unethical conduct under team incentives, we find that subjects tend to lie more under team incentives because they can diffuse their responsibility, i.e., their deceptive acts cannot unambiguously be attributed to them individually. Our findings are robust even when controlling for individual difference variables. In both compensation schemes subjects who are younger, male, high on Extraversion, and high on  Neuroticism tend to lie more.

INTRODUCTION

Deception and lying is common in all kinds of social interaction (Bok, 1999; Feldman, 2009) and recently, this topic also raised considerable interest in the experimental economics literature (Croson, 2005). In a simple and innovative die-rolling game Fischbacher and Heusi (2008), henceforth F&H, for example, find that people systematically over-report the true value of a private die-roll when the reported number  determines their individual pay. Interestingly, people seem not to exaggerate their claims to the full extent what the authors call ‘incomplete lying’. This result is in line with the idea of ‘self-concept maintenance’ investigated by Mazar, Amir, and Ariely (2008). They argue that lying to a small extent does not necessarily require changing one’s self-image as an honest person. Gneezy (2005) investigates the role of consequences on the inclination of lying and finds that people deceive more often the higher the own profit from lying and the lower the loss for the deceived person (for an extension see Sutter, 2009). Schweitzer and Hsee (2002) point out that people tend to justify lying more easily when other  people benefit from dishonest behavior. Following this argument, Wiltermuth (2011) shows that people are more likely to cheat when the  benefits of doing so are split with another person even if this other person is totally unknown to the cheater. In a similar vain, Mazar and  Aggarwal (2011) demonstrate that individuals who are primed in a collectivist mindset more frequently behave unethically, i.e., offering bribes, as they feel less responsible for their own actions.

چکیده

ما تاثیر دو روش گریزان مردمی را بر تمایل افراد به دروغ با تطبیق تنظیم تجربی Fischbacher و Heusi (2008) بررسی می کنیم. دروغ گفتن تحت تاثیر انگیزه های تیم بیشتر نسبت به میزان قطعی فردی مشخص می شود، که ویژگی های نسبتا غفلت از طرح های جبران را برجسته می کند. علاوه بر این، هنگام رها کردن انگیزه های مختلف رفتار غیرواقعانه تر تحت انگیزه های تیم، ما متوجه می شویم که افراد تحت انگیزه های تیم بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند، زیرا آنها می توانند مسئولیت های خود را منتشر کنند، به عنوان مثال، اقدامات فریبنده آنها نمی تواند به وضوح به آنها متصل شود. یافته های ما حتی در حین کنترل متغیرهای تفاوت فردی قوی هستند. در هر دو طرح جبران، افرادي كه جوانتر، مرد و بالاتر از حد و شدت هستند و بيشتر در مورد روان رنجوري، بيشتر دروغ مي گويند.

مقدمه

فریب و دروغگویی در همه انواع تعاملات اجتماعی رایج است (Bok، 1999؛ Feldman، 2009) و اخیرا این موضوع همچنان مورد توجه قرار گرفته در ادبیات تجربی اقتصادی (Croson، 2005). به عنوان مثال، Fischbacher و Heusi (2008) در یک بازی ساده و نوآورانه Fischbacher و Heusi (2008)، از این پس F & H، به عنوان مثال، متوجه می شوند که افراد به صورت منظم ارزش واقعی یک شخص خصوصی را بیش از حد گزارش می کنند، زمانی که تعداد گزارش شده تعیین کننده پرداخت شخصی آنهاست. به نظر جالب توجه است که مردم ادعای خود را تا حد زیادی تحقیر نمی کنند؛ نویسندگان آن را دروغ ناقص می نامند. این نتیجه مطابق با ایده “نگهداری خود مختاری” است که توسط مزار، امیر و آریلی (2008) مورد بررسی قرار گرفته است. آنها استدلال می کنند که دروغ گفتن به اندازه ی کوچک لزوما نیاز به تغییر تصویر شخصی خود را به عنوان یک فرد صادقانه ندارد. Gneezy (2005) نقش عواقب ناشی از تمایل دروغ را بررسی می کند و می بیند که افراد اغلب سود خود را از دروغگو فریب می دهند و پایین تر از دست دادن افراد فریب خورده است (برای گسترش به Sutter 2009). Schweitzer و Hsee (2002) اشاره می کنند که مردم تمایل به دروغ گویی آسان تر دارند، زمانی که افراد دیگر از رفتار نادرست بهره مند شوند. به دنبال این استدلال، Wiltermuth (2011) نشان می دهد که مردم بیشتر به تقلب در زمانی که مزایای انجام این کار با شخص دیگری تقسیم شده است، حتی اگر این شخص دیگر کاملا ناشناخته به cheater. مازار و آگاروال (2011) نشان میدهند که افرادی که در یک ذهنیت جمع گرایانه مبتنی هستند، اغلب رفتار غیرعادی دارند، به عنوان مثال، رشوه را ارائه میدهند، زیرا آنها احساس مسئولیت کمتر نسبت به اقدامات خودشان را دارند.

Year: 2012

Publisher : ELSEVIER

By :  Julian Conrads , Bernd Irlenbusch , Rainer Michael Rilke , Gari Walkowitz

File Information: English Language/ 7 Page / size: 220186 KB

Download

سال : 1391

ناشر : ELSEVIER

کاری از : جولیان کنرادز، برند ایرلن بوش، راینر مایکل ریلکه، گری واکویتز

اطلاعات فایل : زبان انگلیسی / 7 صفحه / حجم : KB 186

لینک دانلود