هر یک از سازمان ها با توجه به اهمیت آموزش تلاش می کننـد فرصـت هـایی را بـراي رشـد و بالندگی اعضاي خود به وجود آورنـد . پیـشرفت و تحـولات سـریع علـم وتکنولـوژي همـراه بـا تحولات وسیع فرهنگی، اجتماعی و اقتصادي ایجاب می کند که نیروي انسانی شاغل در سازمان ها به عن وان مهمترین عامل توسعه یک سازمان، به منظور همگامی و همراهی با تحولات مذکور ، اکتفاي چندانی به آموزش هاي قبل و بدو خدمت خـود ننماینـد و بـا اسـتفاده از فرصـت هـا و شرکت در دوره هاي آموزشی ضمن خدمت بتوانند بـه عنـوان عنـصري فعـال و مـوثر در جهـت تحقق اهداف خود وسازمان ، نقش لازم را ایفا نمایند . امروزه آموزش ضمن خدمت نه تنها در سازمان هاي آموزشی، بلکه در در تمـام سـازمان هـایی که به طورمستمر در صدد ارتقاي کیفی و کمی علمی و حرفه اي خود هستند، در سـطح وسـیعی به کار گرفته می شود . برنامه هاي آموزش ضمن خدمت وقتی موثر است که بر اسـاس نیازهـاي واقعی کارکنان باشد و آنها داوطلبانه درآموزش شرکت نمایند . نوع نیازها و انتظـارات شـرکت کنندگان عامل مهمی در تعیین اهداف آموزشی، محتواي درسی دوره ها، روش هاي آموزشـی ، نحوه اجراي برنامه، و همچنین نحوه ارزشیابی آموزشی است. مدلهاي گوناگون از مراحل و فرایندهاي آموزش: صاحبنظران آموزشی از دیدگاه هاي مختلف بـه مدلـسازي دربـاره آن پرداختـه انـد . اهمیـت آن رویکردها ازآن جهت است که هر کدام اولا مبتنی بر مفروضات خاصی هـستند و بـراي شـرایط مناسب با آن مفید هستند و ثانیا اینکه پذیرش و اعمال یک رویکرد خـاص و یـا ترکیبـی از چنـد رویکرد کلیت اجزا فرایندها و روشهاي آموزش وتبعا نتایج وپیامدهاي آن را به نوعی جهت داده و در مسیر خاصی قرار میدهد .