Biomechanics of the Human Stomach

ABSTRACT

The human stomach is the organ of the gastrointestinal tract located in the left upper quadrant of the abdomen. Its prime role is to accommodate and digest food. The shape of the stomach is greatly modified by changes within itself and in the surrounding viscera such that no one form can be described as typical. The existing classification of anatomical variants of the human stomach is based on radiological data. Four main types are proposed: J-shaped, hourglass (fish-hook), steer-horn and cascade (Fig. 1.1). The chief configurations under normal physiological conditions are determined by the amount of the contents, the stage of the digestive process, the degree of development of the gastric musculature, the condition of the adjacent organs, the loops of the small and large intestines, body habitus, sex and age .The human stomach is more or less concave on its right side and convex on its left. The concave border is called the lesser curvature; the convex border, the greater curvature. The region that connects the lower esophagus with the upper part of the organ is called the cardia. The uppermost adjacent part to it is the fundus. The fundus adapts to the varying volume of ingested food and frequently contains a gas bubble, especially after a meal. The largest part of the stomach is known simply as the body (corpus). The antrum, the lowermost part, is usually funnel-shaped, with its narrow end connecting with the pyloric region. The latter empties into the duodenum, the upper division of the small intestine. The pyloric portion tends to curve to the right, slightly upward and backward.

INTRODUCTION

The stomach functions as: (i) an expansile reservoir which allows the rapid consumption of large meals; the process is facilitated by relaxation of the stomach in response to food and is called gastric accommodation; (ii) a digestive and absorptive organ that breaks down large protein and carbohydrate molecules and thus facilitates their absorption, (iii) a part of the endocrine and immune system; it secretes multiple hormones and neurotransmitters, e.g. gastrin, histamine, endorphins, somatostatin, serotonin, intrinsic factor; (iv) a biomechanical system that grinds, mixes, forms and periodically discharges the preformed chyme into the duodenum as the physical and chemical condition of the mixture is rendered suitable for the next phase of digestion.

چکیده

معده انسان، اندام دستگاه گوارش است که در ربع بالا سمت چپ شکم واقع شده است. نقش اصلی آن جابجایی و هضم مواد غذایی است. شکل معده به واسطه تغییرات درون خود و در محیط داخلی اطراف تغییر می کند به طوری که هیچ یک از فرم ها را نمی توان بصورت معمول توصیف کرد. طبقه بندی موجود از انواع تشریحی معده انسان بر اساس داده های رادیولوژیکی است. چهار نوع اصلی پیشنهاد شده است: J شکل، ساعت کریستال (ماهی قلاب)، سرنشین و شاخ و آبشار (شکل 1.1). تنظیمات اصلی در شرایط فیزیولوژیکی طبیعی با مقدار محتویات، مرحله فرآیند گوارش، درجه پیشرفت عضلات معده، وضعیت اندام مجاور، حلقه های روده کوچک و روده، عضلات بدن تعیین می شود. ، جنس و سن. معده انسان تقریبا در سمت راست آن قرار دارد و در سمت چپ آن محدب است. مرز مقعر منحنی کمتر نامیده می شود؛ مرز محدب، انحنای بیشتر. منطقه ای که مری است پایین تر را با قسمت فوقانی ارگان متصل می کند، cardia نامیده می شود. قسمت فوقانی مجاور آن، فوندوس است. فوندوس با حجم متفاوت غذای مصرفی سازگار است و اغلب حاوی حباب گاز، به ویژه پس از غذا است. بزرگترین بخش معده به سادگی به عنوان بدن (corpus) شناخته می شود. Antrum، قسمت پایین ترین قسمت، عمدتا به صورت قیف شکل است و انتهای باریک آن با منطقه پیلوریک ارتباط دارد. دوم آن را به دوازدهه می رساند، بخش فوقانی روده کوچک. قسمت پیلوریک منحنی به سمت راست، کمی به سمت بالا و عقب است.

مقدمه

معده عمل می کند به شرح زیر است: (1) مخزن گسترده که اجازه می دهد تا مصرف سریع وعده های غذایی بزرگ؛ این روند با آرام کردن معده در پاسخ به غذا تسهیل می شود و مسکن معده نامیده می شود؛ (ii) یک دستگاه گوارش و جذب کننده که مولکول های پروتئین و کربوهیدرات های بزرگ را تجزیه می کند و بنابراین جذب آنها را تسهیل می کند، (iii) بخشی از سیستم غدد درون ریز و سیستم ایمنی بدن؛ آن هورمون های متعدد و انتقال دهنده های عصبی را ترشح می کند، برای مثال گاسترین، هیستامین، آندورفین، سموتوستاتین، سروتونین، عامل ذاتی؛ (iv) یک سیستم بیومکانیکی که شکاف، مخلوط، فرم ها را تشکیل می دهد و به صورت دوره ای از شیمایی پیش ساخته شده را به دوازدهه می رساند به عنوان شرایط فیزیکی و شیمیایی مخلوط برای مرحله بعدی هضم مناسب است.

Year: 2016

Publisher: SPRINGER

By : Roustem N. Miftahof