Abnormalities in the Adrenergic Control and the Rate of Lipolysis in Isolated Human Subcutaneous Adipose Tissue in Diabetes Mellitus

ABSTRACT

Subcutaneous adipose tissue was obtained from 9 patients with untreated diabetes mellitus and from 13 obese nondiabetics. After incubation with isoprenaline or noradrenaline, glycerol release and tissue cyclic AMP (cAMP) were determined. Basal glycerol release was twice as rapid from the diabetic adipose tissue. With isoprenaline, the cAMP concentration and the glycerol production was significantly higher in the diabetic adipose tissue. Noradrenaline did not increase glycerol production or cAMP concentration in the diabetic adipose tissue. Subcutaneous adipose tissue was also removed from the diabetics after antidiabetic treatment. Basal lipolysis  was significantly reduced and noradrenaline significantly increased both glycerol release and cAMP production. With isoprenaline, cAMP production and glycerol release were significantly less after antidiabetic treatment than in the untreated state. The data provide evidence for increased a- as well as fl-adrenergic receptor sensitivity in human subcutaneous adipose tissue of untreated diabetic patients.

INTRODUCTION

The accelerated lipid mobilisation from the fat depots in human diabetes mellitus is well established by measurements of free fatty acids (FFA) and glycerol in plasma (see 13 for references) as well as by studies on subcutaneous adipose tissue in vitro . Insulin deficiency and/or increased action by adipokinetic hormone are generally considered to be the pathophysiological background. In human adipose tissue the  catecholamines noradrenaline (NA) and adrenaline are tmique, with respect to their prominent lipolytic actions, in comparison with a number of other hormones  andto their ability to produce both/3-adrenergic (stimulatory) and a-adrenergic effects (inhibitory) on lipolysis . To study the apparent changes in the insulincatecholamine interrelationship which occur in the lipid metabolism of human adipose tissue in diabetes mellitus the following experiments were performed. Subcutaneous adipose tissue was obtained from 1) patients with newly diagnosed diabetes mellitus before and after antidiabetic treatment and 2) from a group of non-diabetic control patients admitted to the hospital because of obesity. Adipose tissue was incubated in the absence or in the presence of either isoprenaline (ISNA) or NA. The release of glycerol to the incubation medium and the maximal tissue levels of cyclicAMP (cAMP) were determined. The diabetic patients constituted a heterogeneous group as regards the type of disease, kind of antidiabetic treatment and body-weight. In other words, this study was undertaken to get a general idea of the adrenergic control of lipolysis in diabetes mellitus in vitro.

چکیده

بافت چربی زیر جلدی از 9 بیمار مبتلا به دیابت بی درمان و از 13 فرد غیر چاق چاق دریافت شد. پس از انكوباسيون با ايزوپرآنالين يا نورآدرنالين، آزمايش آزادسازي گليسرول و بافت چرخه آمپرمن (cAMP) تعيين شد. انتشار گلیسرول Basal دو برابر سریع از بافت چربی خون دیابتی بود. با استفاده از ایزوپرنالین، غلظت cAMP و تولید گلیسرول در بافت چربی دیابتی به میزان قابل توجهی بیشتر بود. نورآدرنالین تولید گلیسرول یا غلظت cAMP در بافت چربی خون را افزایش نداد. پس از درمان ضد دیابتی، بافت چربی زیرپوستی نیز از بیماران دیابتی حذف شد. لیپولیز Basal به طور قابل توجهی کاهش می یابد و نورآدرنالین به طور قابل توجهی افزایش تولید گلیسرول و تولید cAMP را افزایش می دهد. با تولید ایزوپرنالین، تولید cAMP و انتشار گلیسرول پس از درمان ضد دیابتی کمتر از حالت بدون درمان بود. داده ها شواهدی را برای افزایش حساسیت گیرنده های فلورسانس و آلفا-آدرنرژیک در بافت چربی زیر بغل بدن بیماران دیابتی درمان نشده ارائه می دهند.

مقدمه

با افزایش اندازه گیری اسید های چرب آزاد (FFA) و گلیسرول در پلاسما (مشاهده کنید 13 برای ارجاعات) و همچنین مطالعات بر روی بافت چربی زیر جلدی در آزمایشگاهی، بسیج لیپید های شتابنده از انبار چربی در دیابت شیرین است. کمبود انسولین و / یا افزایش فعالیت هورمون آدوبوکینتیک معمولا به عنوان پیش زمینه پاتوفیزیولوژیک مطرح می شود. در بافت چربی انسانی، كاتكول آمین ها نورآدرنالین (NA) و آدرنالین با توجه به اقدامات لیپولیتیک برجسته آنها در مقایسه با تعدادی از هورمون های دیگر  و توانایی آنها برای تولید / 3-adrenergic (stimulatory) و a- اثرات آدرنرژیک (مهار کننده) بر روی لیپولیز. برای بررسی تغییرات ظاهری در رابطه بین Insulincatecholamine که در متابولیسم چربی بافت چربی انسان در دیابت دیده می شود، آزمایش های زیر انجام شد. بافت چربی زیر جلدی از 1) بیمار مبتلا به دیابت باردار تازه تشخیص داده شده قبل و بعد از درمان ضد دیابتی و 2) از یک گروه از بیماران کنترل نشده غیر دیابتی که به دلیل چاقی پذیرفته شده به بیمارستان بستری شده بودند. بافت چربی در غیاب یا در حضور ایزوپرانالین (ISNA) یا NA انکوب گردید. آزمايش گليسرول به محيط انكوباسيون و سطوح حداكثر بافت cyclicAMP (cAMP) تعيين شد. بیماران دیابتی در مورد نوع بیماری، نوع درمان دیابتی و وزن بدن گروه ناهمگونی تشکیل شده است. به عبارت دیگر، این مطالعه برای به دست آوردن یک ایده کلی از کنترل adrenergic از لیپولیز در دیابت در محیط آزمایشگاهی انجام شد.

Year: 1976

Publisher : SPRINGER

By :  P. Arner and J. 0stman 

File Information: English Language/ 7 Page / size: 683 KB

Download

سال : 1365

ناشر : SPRINGER

کاری از : P. Arner and J. 0stman

اطلاعات فایل : زبان انگلیسی / 7 صفحه / حجم : KB 683

لینک دانلود