corporate eco-efficiency

ABSTRACT

Eco-efficiency is oftentimes considered the gold standard for managerial decision making in an environmental context because it seemingly reconciles the efficient use of capital and the efficient use of environmental resources. We challenge this view by disaggregating eco-efficiency to provide an in-depth analysis of corporate eco-efficiency and to identify the drivers of an efficient use of environmental resources. By building on the value-based approach in financial management, we extend the rationale of economic value drivers to develop drivers for the efficient use of environmental resources. We apply this logic to analyze the carbon-efficiency of major car manufacturers worldwide. The analysis clarifies the conceptual relationship between the use of economic and environmental resources by firms.The analysis shows that the drivers of capital efficiency and eco-efficiency are not fully congruent.These findings underpin critical voices that question the supposedly unproblem atic link between corporate eco-efficiency and economic value creation. We illustrate that the efficient use of environmental resources is complementary rather than instrumental to capital efficiency. Consequently, the challenge of managing eco-efficiency is to unshackle it from the current capital-oriented domination. The findings provide managerial guidance on the value-creating use of environmental and economic resources. Conceptually, our argument contributes to the debate between critical and managerial perspectives on environmental accounting and helps to address the current standoff between these two camps.

INTRODUCTION

The growing importance of sustainability issues for private companies calls for an integration of environmental aspects into corporate decision making. As management accounting “measures and reports financial and nonfinancial information that helps managers make decisions to fulfill the goals of an organization” (Horngren et al., 2000, p. 888) it stands to reason that environmental aspects should be systematically integrated into management accounting systems (Bennett and James, 1997; Burritt et al., 2002; Milne, 1996). However, the management accounting literature has only sparsely adopted sustainability issues (Thomson, 2007). Even the widely popularized notion of eco-efficiency has only received limited attention in management accounting research (see for instance Burritt and Saka, 2006). In addition, critical voices assert that accounting research is infused with “implicit assumptions about the primacy and desirability of the conventional business agenda” (Gray and Bebbington, 2000, p. 1) so that the latter systematically dominates over environmental concerns. In this paper, we disentangle the notion of eco-efficiency and its relation to capital efficiency, in order to provide managers a meaningful tool to support decision making for a more efficient use of environmental resources in its own end rather than as a means to drive capital efficiency.

چکیده

کارآیی زیست محیطی اغلب به عنوان استاندارد طلایی برای تصمیم گیری مدیریت در زمینه زیست محیطی در نظر گرفته می شود، زیرا به نظر می رسد که استفاده کارآمد از سرمایه و استفاده کارآمد از منابع زیست محیطی سازگار باشد. ما این دیدگاه را با تقسیم کارآیی زیست محیطی برای ارائه یک تحلیل عمیق از بهره وری اقتصادی و شناسایی رانندگان استفاده موثر از منابع زیست محیطی به چالش می کشد. با ایجاد رویکرد مبتنی بر ارزش در مدیریت مالی، ما مبنای محرک ارزش اقتصادی را برای توسعه رانندگان برای استفاده کارآمد از منابع زیست محیطی گسترش می دهیم. ما این منطق را برای تجزیه و تحلیل راندمان کربن تولید کنندگان اصلی خودرو در سراسر جهان اعمال می کنیم. تجزیه و تحلیل را توضیح می دهد رابطه مفهومی بین استفاده از منابع اقتصادی و زیست محیطی توسط شرکت ها. تجزیه و تحلیل نشان می دهد که رانندگان بهره وری سرمایه و بهره وری اکولوژیک کاملا سازگار نیستند. یافته های این یافته ها، صداهای انتقادی را مطرح می کند که به طور بالقوه ارتباط بین محیط زیست شرکتی بهره وری و ایجاد ارزش اقتصادی. ما نشان می دهیم که استفاده کارآمد از منابع زیست محیطی مکمل و نه سازنده برای بازده سرمایه است. در نتیجه، چالش مدیریت بهره وری زیست محیطی آن است که از سلطه فعلی سرمایه گرا رها شود. یافته ها راهنمایی های مدیریتی را در زمینه استفاده ارزشمند از منابع زیست محیطی و اقتصادی به دست می دهد. به لحاظ مفهومی، استدلال ما به بحث بین دیدگاه های انتقادی و مدیریتی در حسابداری محیطی کمک می کند و به حل اختلاف در میان این دو اردوگاه کمک می کند.

مقدمه

اهمیت در حال رشد مسائل پایداری برای شرکت های خصوصی، نیاز به یکپارچه سازی جنبه های زیست محیطی در تصمیم گیری های شرکت ها دارد. همانطور که حسابداری مدیریت “اندازه گیری و گزارش اطلاعات مالی و غیر مالی که به مدیران کمک می کند تا تصمیم گیری کنند که اهداف یک سازمان را برآورده کند” (هورنگرن و همکاران، 2000، ص 888)، منطقی است که جنبه های زیست محیطی باید به طور سیستماتیک در حسابداری مدیریت سیستم ها (Bennett & James، 1997؛ Burritt et al.، 2002؛ Milne، 1996). با این حال، ادبیات حسابداری مدیریت تنها به شدت مشکلات مربوط به پایداری را تصویب کرده است (Thomson، 2007). حتی مفهوم به طور گسترده ای از بهره وری اقتصادی نیز توجه کمی در تحقیقات حسابداری مدیریت داشته است (به عنوان مثال Burritt and Saka، 2006). علاوه بر این، صداهای انتقادی ادعا می کنند که تحقیقات حسابداری با “پیش فرض های ضمنی در مورد اولویت و مطلوبیت دستور کار تجاری معمولی” (Gray and Bebbington، 2000، p.1) به گونه ای است که به طور سیستماتیک بر نگرانی های محیطی غالب می شود. در این مقاله، ما مفهوم بهره وری اقتصادی و ارتباط آن با بازده سرمایه را از هم جدا می کنیم تا به مدیران یک ابزار معنی دار برای حمایت از تصمیم گیری برای استفاده موثر از منابع زیست محیطی در انتها و نه به عنوان وسیله ای برای رانندگی بازده سرمایه.

Year: 2013

Publisher : ELSEVIER

By : Frank Figge , Tobias Hahn

File Information: English Language/ 14 Page / size: 596 KB

Download

سال : 1392

ناشر : ELSEVIER

کاری از : فرانک فیگ، توبیاس هان

اطلاعات فایل : زبان انگلیسی / 14 صفحه / حجم : KB 596

لینک دانلود