به دنبال تحولات اقتصادي و اجتماعی دهه 1340و شروع حرکت اقتصاد ایران به سمت اقتصاد مبتنی بر بازار و افزایش فعالیت هاي صنعتی در آن دوره که تامین مالی آن بدون شک نیازمند بازارها و ابزارهاي جدید بود، ایجاد بورس اوراق بهادار در دستور کار قرار گرفت و قانون تاسیس آن در اردیبهشت 1345به تصویب مجلس شوراي ملی رسید و پس از آن، بورس اوراق بهادار تهران به عنوان یکی از ابزارهاي متکی به نظام بازار آزاد با هدف تشویق بخش خصوصی در اقتصاد ایران تاسیس شد و از بهمن ماه 1346فعالیت خود را با پذیرش سهام بانک توسعه صنعتی و معدنی ایران، شرکت نفت پارس، اوراق قرضه دولتی، اسناد خزانه و اوراق قرضه عباسآباد به طور رسمی آغاز کرد. بورس اوراق بهادار تهران تا سال 1384در چارچوب تعیین شده در قانون مزبور فعالیت کرد، در این ساختار، سازمان کارگزاران بورس اوراق بهادار تهران به عنوان تنها رکن اجرایی، با شخصیت حقوقی مستقل غیر انتفاعی، مسؤولیت اداره بورس را به عهده داشت. این سازمان را هیئت مدیره ي هفت نفره اي اداره می کرد که توسط مجمع عمومی اعضا انتخاب میشدند. هیئت مدیره هم دبیرکل را به عنوان بالاترین مقام اجرایی بورس انتخاب میکرد. نظارت بر فعالیت سازمان کارگزاران بورس تهران هم بر عهده شوراي بورس، به عنوان بالاترین رکن تصمیم گیري و مسؤول و ناظر حسن اجراي قانون تأسیس بورس اوراق بهادار، قرار داشت.