Postoperative Care in Thoracic Surgery

توضیحات

ABSTRACT

Focus of this chapter is on mechanical ventilation of one or both lungs in connection to thoracic surgery. Morphological and functional changes will be discussed as well as possible techniques to minimize any impairment. There is good reason to look for improved ventilator regimes. Despite decades of experience of the caring of the anesthetized patient, several recent multicenter studies show considerable incidence of postoperative lung complications. They may at least in part be attributed to the decreased lung function during anesthesia. However, how to optimize perioperative ventilator regime has not been fully agreed upon. Combinations of low tidal volume, recruitment maneuvers, and positive end-expiratory pressure (PEEP) have been tested, but recommendations differ between studies . In a meta-analysis based on 3,365 patients, the total incidence of postoperative lung injury was similar for abdominal and thoracic surgery (3.4% vs 4.3 %) . Patients who developed postoperative lung injury received ventilation with higher tidal volumes and lower positive end-expiratory pressure levels, or both, than patients who did not. Thus, lung-protective mechanical ventilation strategies, as presently used, may reduce the incidence of postoperative lung injury but  uncertainty still remains on what is optimal ventilation, and more can be done. Functional residual capacity (FRC) is reduced by 0.8–1.0 L by changing the body position from upright to supine, and there is a further decrease by 0.4–0.5 L by the general anesthetic, whether inhaled or given intravenously (except with ketamine that does not lower tone or FRC [6]). Muscle relaxants will presumably have similar effects as the anesthetic. As a result, the end-expiratory lung volume is reduced to close to residual volume.

INTRODUCTION

During anesthesia, airways may close during expiration and reopen during the succeeding inspiration. They may even be continuously closed. The closure occurs because of higher extraluminal than intraluminal airway pressure. Since pleural pressure is higher in lower dependent than upper, nondependent regions, airway closure occurs primarily in the dependent lung. It impedes ventilation and with persisting perfusion causes a ventilation/perfusion mismatch (“low V/Q”). The reduced ventilation in the lower half of the lung, as shown in Fig. 1.1, right panel, is reasonably explained by airway closure. Of similar or perhaps greater  importance is that the continuously closed airways cause resorption atelectasis, as will be discussed next.

چکیده

تمرکز این فصل بر تهویه مکانیکی یک یا هر دو ریه در ارتباط با جراحی قفسه سینه است. تغییرات مورفولوژیکی و عملکردی مورد بحث قرار خواهد گرفت و همچنین تکنیک های ممکن برای به حداقل رساندن هر گونه اختلال. دلیل خوبی برای بهبود رژیمهای تهویه مناسب است. با وجود دهه های تجربه مراقبت از بیمار بیهوشی، چندین مطالعات چند بعدی اخیر نشان می دهد که بروز عوارض پس از عمل ریه قابل توجه است. آنها ممکن است حداقل به طور جزئی به کاهش عملکرد ریه در طول بیهوشی نسبت داده شود. با این حال، چگونگی بهینه سازی رژیم تهویه هواپیما به طور کامل توافق نشده است. ترکیبات حجم کم تنش، مانورهای استخدام و فشار مثبت در پایان بیضه (PEEP) مورد آزمایش قرار گرفته اند، اما توصیه ها در بین مطالعات متفاوت است. در یک متاآنالیز بر اساس 3655 بیمار، میزان شیوع آسيب ريوی پس از عمل جراحی شکم و توراكسي مشابه بود (3.4٪ در مقابل 4.3٪). بیمارانی که دچار آسیب عصبی ریه پس از عمل شده اند تهویه با حجم زیاد و یا کاهش فشار مثبت در انتهای بیحس کننده یا هر دو نسبت به بیمارانی که در معرض آن قرار نگرفته اند، تهیه شده اند. بنابراین، راهکارهای تهویه مکانیکی محافظت کننده ریه، که در حال حاضر استفاده می شود، ممکن است بروز آسیب های ریه را بعد از عمل کاهش دهد، اما عدم اطمینان در مورد تهویه مطلوب وجود دارد و بیشتر می تواند انجام شود. ظرفیت باقی مانده کارکردی (FRC) با تغییر سطح بدن از پائین به حالت خوابیدن به میزان 0.8-1.0 لیتر کاهش می یابد و با بیهوشی عمومی، یعنی مصرف استنشاق یا تزریق داخل وریدی، به میزان 0.4-0.5 لیتر کاهش می یابد (به جز کتامین تن پایین تر یا FRC [6] نیست). شل کننده های عضلانی احتمالا اثر مشابهی را به عنوان بیهوشی دارند. در نتیجه، حجم ریه End-expiratory کاهش می یابد تا نزدیک به حجم باقی مانده است.

مقدمه

در طول بیهوشی، مسیرهای هوایی ممکن است در پایان انقباض و در طول الهام بخش بعدی بازگشایی شوند. آنها حتی ممکن است به طور مداوم بسته شوند. بسته شدن به علت افزایش بیضه بالاتر از فشار داخل وریدی هواپیما رخ می دهد. از آنجایی که فشار پیلور در قسمت پایین وابسته به مناطق فوقانی و غیر وابسته بالاتر است، بسته شدن هواپیما به طور عمده در ریه وابسته است. این مانع از تهویه و با پرفیوژن پایدار منجر به عدم هماهنگی تهویه / پرفیوژن (“کم V / Q”) می شود. تهویه کاهش یافته در نیمه پایین ریه، همانطور که در شکل 1.1 نشان داده شده است، پانل سمت راست، منطقی با بستن راه هوایی توضیح داده شده است. از اهمیت مشابه یا شاید مهمتر این است که راههای هوایی متناوب بسته به اتالکتازی رزور، به عنوان موضوع بعدی مورد بحث قرار می گیرد.

Year: 2016

Publisher: SPRINGER

By : Mert Şentürk · Mukadder Orhan Sungur

File Information: English Language/ 302 Page / size: 4.20 MB

Only site members can download free of charge after registering and adding to the cart

Download tutorial

سال : 1395

ناشر : SPRINGER

کاری از : مارت شنتور · Mukadder Orhan Sungur

اطلاعات فایل : زبان انگلیسی / 302 صفحه / حجم : MB 4.20

فقط اعضای سایت پس از ثبت نام و اضافه کردن به سبد خرید می توانند دانلود رایگان کنند.خوشحال می شویم به ما پبیوندید

آموزش دانلود