Name: Physician Mental Health and Well-Being
SKU: 11941
Availability: InStock

توضیحات

ABSTRACT

Physician stress and burnout are common in the practice of medicine and were once thought to be occupational hazards due to hard-driving personality traits. As a result, research focused on ways to help physicians cope with stress. Following decades of study, however, researchers believe that a signifcant portion of physician burnout is due to potentially modifable workplace factors. While interventions still include teaching physicians ways to cope with stressful work, more attention is being given to how to change the healthcare workplace, not only to decrease physician burnout but also in order to improve patient quality and safety initiatives. This chapter defnes burnout and outlines the historical context of its study and controversy over measurement. The chapter describes studies of physician burnout across the developmental spectrum and discusses the correlates. Finally, the chapter reviews effective intervention strategies and the movement to shift from burnout to physician wellness promotion.

INTRODUCTION

Dr. M is a 40-year-old internal medicine physician. She chose to go to medical school because she enjoyed school, wanted to make a positive contribution to the world, and enjoyed being around other people. Until recently, she felt passion for her clinical work; however, with healthcare reform and adoption of the electronic
health record (EHR), she has started to feel overwhelmed by the number of patients and documentation requirements. She feels like work is a burden and fnding compassion for patients is more diffcult. Dr. M feels like there are massive weekly changes with multiple mandates based on new quality measures, which feels like busywork. There are new emphases on quality measures with her employer insisting clinical parameters be met regardless of individual situations. Dr. M feels like she has no control over staffng and scheduling, and she is spending an additional 2 h a day on documentation after clinical duties. She feels like hospital administration is more concerned with money than the needs of her patients. She feels pressured to see more patients with less time for each one. Dr. M noticed feeling extremely run down, and not feeling good about her work. No matter how much sleep she gets, she wakes up feeling unrefreshed. She is feeling angrier and more resentful toward patients who talk too much and take advantage of her good nature by complaining about problems that she can’t fx. She has started to question if she is even making a difference. She wonders if it is time to think about doing something else.

چکیده

استرس فیزیکی و فرسودگی شغلی در عمل پزشکی هستند و بعضا به نظر می رسد خطرات شغلی به علت ویژگی های شخصیت رانندگی شدید است. در نتیجه، تحقیق بر راه هایی برای کمک به پزشکان در مقابله با استرس متمرکز بود. با این حال، محققان بر این باورند که بعد از گذشت چند دهه مطالعه، بخش قابل توجهی از فرسودگی پزشکان به علت عوامل مؤثر بر کار در محیط کار است. در حالی که مداخلات همچنان شامل آموزش دادن پزشکان به شیوه های مقابله با کارهای استرس زا هستند، توجه بیشتری به نحوه تغییر محل کار درمانی، نه تنها برای کاهش فرسودگی پزشك، بلکه همچنین برای بهبود كیفیت بیمار و اقدامات ایمنی است. این فصل فرسودگی را از بین می برد و مقیاس تاریخی مطالعه و بحث بر روی اندازه گیری را مشخص می کند. این فصل مطالعات فرسودگی پزشكی را در سراسر طیف رشد توصیف می كند و همبستگی را مورد بحث قرار می دهد. سرانجام، در این فصل، استراتژی های مداخله مؤثر و حرکت برای تغییر فرسودگی شغلی به ارتقاء سلامتی پزشکان مورد بررسی قرار می گیرد.

مقدمه

دکتر M یک پزشک 40 ساله داخلی است. او تصمیم گرفت تا به مدرسه پزشکی برود زیرا او از مدرسه لذت می برد، می خواست به نفع جهانیان کمک کند و از دیگران لذت برد. تا همین اواخر او اشتیاق به کار بالینی او داشت. با این حال، با اصلاح مراقبت های بهداشتی و پذیرش الکترونیکی رکورد سلامت (EHR)، او شروع به احساس غرق توسط تعداد بیماران و نیازهای اسناد و مدارک. او احساس می کند که کار یک بار است و دلسوزی بیمار برای بیماران دشوار است. دکتر M احساس می کند که تغییرات هفتگی عظیم با ماموریت های متعدد بر اساس اقدامات جدید کیفی، که شبیه به کار مشغول به کار است، احساس می شود. تاکید جدیدی بر اقدامات کیفی وجود دارد با کارفرمای خود، اصرار بر این که پارامترهای بالینی بدون در نظر گرفتن شرایط فردی برآورده می شود. دکتر M احساس می کند که او کنترل کارکنان و برنامه ریزی را ندارد و او پس از انجام وظایف بالینی، دو ساعت دیگر در اسناد و مدارک صرف می کند. او مانند اداره بیمارستان احساس می کند بیشتر نسبت به نیاز بیماران خود به پول توجه دارد. او احساس می کند برای دیدن بیماران بیشتری با زمان کمتری برای هر یک از آنها فشار می آورد. دکتر M متوجه شد که احساس خستگی می کند و کار خود را خوب نمی کند. مهم نیست که چقدر خواب او می شود، او از خواب بیدار احساس ناخوشی. او احساس خشم و اضطراب بیشتری نسبت به بیماران دارد که بیش از حد صحبت می کنند و از طبیعت خوب خود با استفاده از شکایت در مورد مشکلات که می تواند FX نتواند استفاده کند. او شروع به سوال کرده است که آیا او حتی تغییر می کند. او شگفت زده است که آیا وقت آن است که در مورد انجام کاری دیگر فکر کنیم.