An evaluation of participatory-taliem-ir

An evaluation of participatory mapping methods to assess urban park benefits

۰ تومان

Traditional urban park research has used self-reported surveys and activity logs to examine relationships between health benefits, park use, and park features. An alternative approach uses participating mapping methods. This study sought to validate and expand on previous participatory  mapping research methods and findings andaddress spatial scaling by applying these methods to a  large urban park system. Key challenges for spatial scaling included ambiguity in park classification and achieving representative sampling for larger and spatially-disbursed urban residents. We designed an internet-based public participation GIS (PPGIS) survey and used household and volunteer sampling to identify the type and locations of urban park benefits. Study participants (n = 816) identified locations of physical activities and other urban park benefits (psychological, social, and environmental) which were analyzed by park type. Consistent with previous suburb-scale research, we found significant associations between urban park type and different urban park benefits. Linear parks were significantly associated with higher intensity physical activities; natural parks were associated with environmental benefits; and community parks were associated with benefits from social interaction. Neighborhood parks emerged as significantly associated with psychological benefits. The diversity of park activities and benefits were positively correlated with park size. Distance analysis confirmed that physical benefits  of parks were closest toparticipant domicile, while social and environmental benefits were  more distant. These results validate previoussuburb-scale findings despite greater variability in park types and sample populations. Future urban park research using participatory mapping would benefit from greater effort to obtain participation from under-represented populations that can induce nonresponse bias, and analyses to determine whether system-wide results can be disaggregated by suburb or neighborhood to address social inequities in urban park benefits.

دسته: , برچسب: , , , , , , ,

توضیحات

ABSTRACT

Traditional urban park research has used self-reported surveys and activity logs to examine relationships between health benefits, park use, and park features. An alternative approach uses participating mapping methods. This study sought to validate and expand on previous participatory  mapping research methods and findings andaddress spatial scaling by applying these methods to a  large urban park system. Key challenges for spatial scaling included ambiguity in park classification and achieving representative sampling for larger and spatially-disbursed urban residents. We designed an internet-based public participation GIS (PPGIS) survey and used household and volunteer sampling to identify the type and locations of urban park benefits. Study participants (n = 816) identified locations of physical activities and other urban park benefits (psychological, social, and environmental) which were analyzed by park type. Consistent with previous suburb-scale research, we found significant associations between urban park type and different urban park benefits. Linear parks were significantly associated with higher intensity physical activities; natural parks were associated with environmental benefits; and community parks were associated with benefits from social interaction. Neighborhood parks emerged as significantly associated with psychological benefits. The diversity of park activities and benefits were positively correlated with park size. Distance analysis confirmed that physical benefits  of parks were closest toparticipant domicile, while social and environmental benefits were  more distant. These results validate previoussuburb-scale findings despite greater variability in park types and sample populations. Future urban park research using participatory mapping would benefit from greater effort to obtain participation from under-represented populations that can induce nonresponse bias, and analyses to determine whether system-wide results can be disaggregated by suburb or neighborhood to address social inequities in urban park benefits.

 

INTRODUCTION

Urbanization is a dominant global trend with over half the world’s population now living in cities (United  Nations, 2015). Urban parks andgreenspaces are widely held to contribute to human well-  being andquality of life (Chiesura, 2004; Larson et al., 2016), but the empirical evidence for the link   between human well-being and urban green space is weak due to poor study design, confounding effects, bias or reverse causality, and weak statistical associations (Lee & Maheswaran, 2011).

 

چکیده

پژوهش سنتی پارک های شهری از نظر سنجی ها و گزارش های فعالیت خود برای بررسی روابط بین مزایای بهداشتی، استفاده از پارک ها و ویژگی های پارک استفاده کرده است. یک رویکرد جایگزین از روش های نقشه برداری شرکت استفاده می کند. این مطالعه به دنبال اعتبارسنجی و گسترش روشهای پیشنهادی نقشهبرداری مشارکتی و یافتهها و مقیاس فضایی نمایشی با استفاده از این روشها به یک سیستم پارک بزرگ شهری است. چالش های اصلی برای مقیاس فضایی شامل ابهام در طبقه بندی پارک ها و دستیابی به نمونه گیری نمونه ای برای ساکنان شهری بزرگ و فضایی است. ما یک GIS (GIS) مشارکت عمومی مبتنی بر اینترنت (PPGIS) را طراحی کردیم و از نمونه گیری خانگی و داوطلبانه برای شناسایی نوع و مکان های مزایای پارک شهری استفاده کردیم. شرکت کنندگان مطالعه (816 نفر) مکان های فعالیت های جسمانی و سایر مزایای پارک شهری (روانشناختی، اجتماعی و محیطی) را شناسایی کردند که توسط پارک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. مطابق با تحقیقات قبلی در حومه، ارتباطات معناداری بین نوع پارک شهری و مزایای پارک های مختلف شهری پیدا کردیم. پارک های خطی به طور قابل توجهی با فعالیت های بدنی شدید ارتباط داشتند؛ پارک های طبیعی با مزایای زیست محیطی همراه بود؛ و پارک های اجتماعی با مزایای تعامل اجتماعی همراه بود. پارک های محله به طور قابل توجهی با مزایای روان شناختی روبرو می شوند. تنوع فعالیت های پارک و منافع با اندازه پارک رابطه مثبت داشت. تجزیه و تحلیل فاصله نشان داد که مزایای فیزیکی پارک ها نزدیکترین محل سکونت به مشاغل است، در حالی که مزایای اجتماعی و محیطی دورتر است. نتایج این نتایج با وجود مقادیر قابل توجهی در انواع پارک ها و جمعیت های نمونه قابل اعتماد است. تحقیق در مورد پارک های آینده با استفاده از نقشه برداری مشارکتی از تلاش های بیشتر برای به دست آوردن مشارکت از جمعیت های کمتر نمایان می شود که می توانند منحرفی غیرمستقیم را ایجاد کنند و تجزیه و تحلیل کند تا بتواند نتایج حاصله از محدوده وسیع را در حومه یا محله به منظور رسیدگی به نابرابری های اجتماعی در مزایای پارک شهری .

 

مقدمه

شهرنشینی روند جهانی غالب است و بیش از نیمی از جمعیت جهان در حال حاضر در شهرها زندگی می کنند (سازمان ملل، 2015). پارک های شهری و فضای سبز به طور گسترده ای برای کمک به رفاه و کیفیت زندگی انسان (چیسورا، 2004؛ لارسون و همکاران، 2016) مورد استفاده قرار می گیرند، اما شواهد تجربی برای ارتباط بین رفاه بشر و فضای سبز شهری به دلیل ضعیف طراحی مطالعه، اثرات مخالف، تبعیض یا علیت معکوس، و انجمن های ضعیف آماری (Lee & Maheswaran، 2011).

Year: 2018

Publisher : SPRINGER

 By : Greg Brown, Jonathan Rhodes, Marie Dade

File Information: English Language/ 14 Page / size: 2.38 MB

Download

سال : 1396

ناشر : SPRINGER

کاری از : گرگ براون، جاناتان رودز، ماری دد

اطلاعات فایل : زبان انگلیسی / 14 صفحه / حجم : MB 2.38

لینک دانلود     

نقد و بررسی‌ها

هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “An evaluation of participatory mapping methods to assess urban park benefits”

محصولات مرتبط

Mapping race and environment: Geography’s entanglements with AryanismMapping race and environment-taliem-irafzayesh randeman selol-taliem-irافزایش راندمان سلول های خورشیدی با روش انتقال آب...