Name: A Guide to Psychosocial and Spiritual Care at the End of Life
Availability: InStock

A Guide to Psychosocial and Spiritual Care at the End of Life

۰ تومان

This famous prayer, often called the “peace at the last” prayer, concisely and elegantly expresses basic wishes for safety, rest, and peace at the end of life . In an attempt to realize those wishes, end-of-life care has changed dramatically in the last 25–40 years. Widespread dissatisfaction with the end-of-life care before that
and the emergence of hospice in response prompted much of the change. A broad public dialogue about balanced curative and palliative care, new advance care planning techniques (including advance directives), ever more humane tests for diagnosing life-threatening diseases, individualized protocols for delivering and monitoring palliative treatments, concerted efforts to relieve pain, and the new palliative care medical specialty all contributed to the improvements. Yet, because most end-of-life research has focused on bodily symptoms, functional decline, life-support treatments, and patient wishes concerning those treatments, much of the change has been confined to the physical domain of dying.

توضیحات

ABSTRACT

This famous prayer, often called the “peace at the last” prayer, concisely and elegantly expresses basic wishes for safety, rest, and peace at the end of life . In an attempt to realize those wishes, end-of-life care has changed dramatically in the last 25–40 years. Widespread dissatisfaction with the end-of-life care before that and the emergence of hospice in response prompted much of the change. A broad public dialogue about balanced curative and palliative care, new advance care planning techniques (including advance directives), ever more humane tests for diagnosing life-threatening diseases, individualized protocols for delivering and monitoring palliative treatments, concerted efforts to relieve pain, and the new palliative care medical specialty all contributed to the improvements. Yet, because most end-of-life research has focused on bodily symptoms, functional decline, life-support treatments, and patient wishes concerning those treatments, much of the change has been confined to the physical domain of dying.

INTRODUCTION

Considerable wisdom about the art of dying well (the ars moriendi)—which medieval Europeans thought an essential part of living well—appears forgotten. Medieval people saw dying as both a physical and a spiritual event . Living to them had only one main purpose: attaining eternal salvation. European Christianity used stories of the saints to inspire the living to cultivate such spiritual virtues as faith, hope, charity, patience, and humility. Exhibiting those virtues in life earned believers entry into heaven after death. The dying process, therefore, was important as people’s last chance to renounce sin, embrace virtue, and lay claim to God’s salvation. So they cultivated practices of dying well, and those practices provided psychological and social as well as spiritual benefit. For example, they offered the ying a guide for assessing one’s life and for communicating memories and lessons to those who would remain behind on earth.

چکیده

این نماز معروف، اغلب به نام “صلح در آخرین” نماز، به طور خلاصه و ظریف بیان آرزوهای اولیه برای ایمنی، استراحت، و صلح در پایان زندگی است. در تلاش برای تحقق بخشیدن به این آرزوها، مراقبت از حیات در طول 25-40 سال گذشته به طور چشمگیری تغییر کرده است. نارضایتی گسترده در مورد مراقبت از دوران کودکی قبل از آن و ظهور بستری شدن در بخش پاسخگویی موجب شد تا بسیاری از تغییرات ایجاد شود. گفتوگو گسترده ای در مورد مراقبت بهداشتی و مراقبت های پایدار، برنامه های پیشگیری مراقبت های پیشگیرانه جدید (از جمله راهنمایی های پیشنهادی)، آزمایش های انسانی بیشتر برای تشخیص بیماری های خطرناک زندگی، پروتکل های فردی برای ارائه و نظارت بر درمان های تسکین دهنده، تلاش های هماهنگ برای از بین بردن درد و تخصص جدید پزشکی مراقبت از پهلوی همه به پیشرفت کمک کرده است. با این حال، به دلیل آنکه بیشتر تحقیقات پایان یافته از زندگی، بر روی علائم بدنی، کاهش عملکرد، درمان های حمایت از زندگی و آرزوهای بیمار در مورد این درمان ها متمرکز شده است، بیشتر این تغییرات به حوزه فیزیکی در حال مرگ محدود شده است.

مقدمه

عقلانیت قابل توجه در مورد هنر مرگ خوب (ars moriendi) – که اروپایی های قرون وسطی آن را ذکر کرده اند بخش مهمی از زندگی به خوبی به نظر می رسد فراموش شده است. مردم قرون وسطی متوجه شدند که به عنوان یک رویداد فیزیکی و معنوی جان خود را از دست می دهند. زندگی به آنها تنها یک هدف اصلی داشت: به دست آوردن نجات ابدی. مسیحیت اروپایی از داستان های مقدسین استفاده کرد تا الهام بخش زندگی برای پرورش فضایل معنوی مانند ایمان، امید، خیریه، صبر و آرامش باشد. نمایش این فضایل در زندگی، مؤمنان را پس از مرگ به بهشت درآورد. بنابراين، روند ناپديد شدن به عنوان آخرين شانس مردم براي از بين بردن گناه، تصدي فضيلت و تسليت به نجات خداوند مهم بود. بنابراین آنها شیوه های خوب مرگ را کشتند و این شیوه ها روحانی و اجتماعی و همچنین منافع معنوی را به وجود آوردند. به عنوان مثال، آنها یک راهنمای برای ارزیابی زندگی شخصی خود و برای اطلاع رسانی خاطرات و درس به کسانی که روی زمین باقی می مانند، ارائه دادند.

Year: 2016

Publisher: SPRINGER

By : Henry S. Perkins