توضیحات
چکیده
جاذبه هر رويكرد مديريتي، انتظار رهنمون شدن به سود بيشتر براي مؤسسه است. اين، به ويژه درباره نظام مديريت استراتژي با تأثير عمدهاي كه بر تدوين و اجراي برنامهها دارد، صادق است. مجموعهاي از مطالعات انجام شده درباره سازمانهاي كسب و كار ، تأثير فرآيندهاي مديريت استراتژيك را بر نتيجه نهايي اندازهگيري كردهاند. يكي از نخستين مطالعات عمده توسط آنسوف و همكاران در سال 1970 اجرا گرديد. در بررسي 93 مؤسسه توليدي آمريكايي، پژوهشگران دريافتند كه برنامه ريزان رسمي كه از رويكرد مديريت استراتژيك استفاده ميكردهاند، بر حسب معيارهاي مالي كه فروش، داراييها، قيمت فروش، درآمد هر سهم و رشد درآمد را اندازه ميگرفت، نسبت به مؤسسات بدون برنامهريزي، موفقيت بيشتري كسب نموده بودند. برنامهريزان همچنين در پيشبيني نتيجه فعاليتهاي عمده استراتژيك دقت بيشتري داشتند. دومين پژوهش پيشاهنگ توسط تيون و هاوس در سال 1970 چاپ شد كه 36 مؤسسه در شش صنعت مختلف را مطالعه كرده بودند. انها دريافتند كه برنامهريزان رسمي در صنايع نفت، غذايي، دارويي،فولاد، شيميايي و ماشينآلات بطور قابل ملاحظهاي از مؤسسات بدون برنامه در همان صنايع پيشي گرفته بودند. به علاوه، برنامهريزان، عملكرد خودشان را به ميزان معتنابهي بعد از پيادهكردن فرآيند رسمي در مقايسه با عملكرد مالي در سالهاي بدون برنامهريزي، بالا برده بودند. بعداً ( 1972) هارولد از تكرار بخشي از پژوهش تيون و هاوس درباره شركتهاي دارويي و شيميايي گزارش داد. يافتههاي او مطالعه پيشين را تأييد كرد و در واقع نشان داد كه تفاوت ميان عملكرد مالي مؤسسات با برنامهريزي مؤسسات بدون برنامهريزي در طول زمان افزايش يافته بود.
ABSTRACT
The appeal of any management approach is to expect to lead to greater profits for the firm. This is especially true of a strategic management system with a major impact on the formulation and implementation of programs. A series of studies of business organizations have measured the impact of strategic management processes on the final outcome. One of the first major studies was conducted by Ansoff et al. In 1970. In a study of 93 US manufacturing firms, researchers found that formal planners who used the strategic management approach measured success in terms of financial metrics that measured sales, assets, sales prices, earnings per share, and revenue growth, compared to unplanned ones. They had gained more. Planners were also more careful in predicting the outcome of major strategic activities. The second vanguard research was published by Tune & House in 1970, which studied 36 institutions in six different industries. They found that formal planners in the petroleum, food, pharmaceutical, steel, chemical, and machinery industries had significantly outperformed non-programmed entities in the same industries. In addition, planners had significantly improved their performance after implementing the formal process compared to financial performance in the years without planning. Later (1972), Harold reported on repeating part of Thion’s and Haus’s research on pharmaceutical and chemical companies. His findings corroborate the previous study and indeed showed that the difference between financial performance of firms with non-planning institutions had increased over time.
Year: ۲۰۱۶
Source : ۰
By : ۰
File Information: persian Language/ 4 Page / size: 421 KB
سال : ۱۳۹۵
منبع : ۰
کاری از : ۰
اطلاعات فایل : زبان فارسی / 44 صفحه / حجم : KB 421
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.