روانشناسی موفقیت-Psychology of success

هر سال نزدیک به یک میلیون نوجوان هجده ساله به روی دفترچه سؤالات و برگه پاسخنامه کنکور خم می شوند. و البته فقط پشتشان خم نمی شود، بلکه روح و روانشان هم. حالا تو هم قرار است به زودی یکی از آنها باشی. خیال می کنی اگر دانشگاه نروی زندگیت نابود می شود. آدم بی ارزشی می شوی. به درد هیچ چیز و هیچ کس نمی خوری. نمی توانی کار پیدا بکنی. نمی توانی ازدواج بکنی. نمی توانی زندگی خوبی داشته باشی. زندگیت به آخر می رسد. از این بدتر، اگر کنکور را خراب کنی و رتبه ات خوب نشود، نمی توانی به دانشگاه خوبی بروی. و به همین دلیل اگر هم کاری پیدا بکنی یا ازدواج بکنی یا برای خودت آدمی بشوی از نوع خوبش نخواهد بود. دوستانت، پدر و مادرت، معلم هایت، تلویزون، اساتید کنکور، آموزشگاه های کنکور، دانشگاه ها و خلاصه هر کسی که فکرش را بکنی مغز تو را شستشو داده اند که تو باید به دانشگاه بروی. ولی چرا؟  البته هر کدام از اینها دلایل خودشان را برای تشویق تو به دانشگاه رفتن دارند. مثلا دوستانت می خواهند که تو هم با آنها باشی. مثل آنها فکر بکنی. چیزی که برای آنها مهم است برای تو هم مهم باشد. کنار هم باشید. اینجوری همه از درست بودن تصمیمی که گرفته اند خیالشان راحت می شود.  پدر و مادرت نمام تلاششان را می کنند که تو هیچ فرصتی را برای رسیدن به بالاترین درجاتی که خودشان به آن نرسیده اند و همیشه آرزویش را  داشته اند، از دست ندهی. فرصتهایی که در تلویزیون دیده اند. زندگی پر زرق و برق دکترها و اساتید دانشگاه که توی سریالهای آبکی ارائه می شود. آنها ده ها میلیونها تومان برای کتابها و  کلاسهای کنکور تو هزینه می کنند. از تفریح و زندگی خودشان می زنند که تو بتوانی بر روی درس خواندنت متمرکز بشوی. که تو چیزی یا کسی بشوی. که تو به جایی برسی. آنها واقعا نگران آینده تو هستند و زحمات زیادی برای تو می کشند. آنها حاضرند هرکاری برای خوشبختی تو انجام بدهند. آنها واقعا تو را دوست دارند.

سازمانها برای حفظ مشتریان، تعامل با تأمین کنندگان، بهره وری بیشتر کارکنان و ارتقای مزیت های رقابتی، نیازمند شناخت رقبا، ابزار و مقایسه عملکرد خود در حوزه های مختلف کاری هستند. استراتژی های مختلفی برای بقا در میدان رقابت معرفی میشود. یکی از این راهبردها، شناخت بازار و نحوه عملکرد دیگر سازمانها و الگوبرداری از رفتار آنهاست. شرکت هایی که استراتژی تحلیلی را سرلوحه بقای خود قرار میدهند، بهینه کاوی یا بنچ مارکینگ ۱را به عنوان یکی از راه های مؤثر بهبود مستمر و تعیین موقعیت خود در میدان کسب و کار میدانند.  بنچ مارکینگ که در فارسی به بهینه کاری، الگوبرداری، محک زنی و ترازیابی نیز ترجمه شده است، روشی برنامه ریزی شده و سازمان یافته برای تدوین بهترین اقدامات و رویه های برتر صنعتی است که میتواند منجر به عملکرد رقابتی برتر شود. سازمان هایی که این فرایند را بدرستی آغاز میکنند، میتوانند شاخص های عملکرد، خود را ارتقا بخشند. بنچ مارکینگ فرایندی بلندمدت بوده و مستلزم تعهد مدیران ارشد سازمان است. در این فرایند مبتنی بر بهبود مستمر، آنچه بیشتر مورد تأکید قرار میگیرد، فرایندها و اقدامات است. اغلب مدیران، بنچ مارکینگ را ابزاری برای مقایسه نتیجه نهایی و شاخص های عملکردی سازمان میدانند. این در حالی است که مقایسه عملیات و هزینه ها به تنهایی کافی نیست بلکه باید به نحوه سازماندهی و اجرای فعالیت ها نیز توجه داشت. این کار موجب میشود به جای پرداختن به معلولها، علتها را ریشه یابی کرده و عوامل عملکرد برتر را شناسایی کنیم. سابقه بنچ مارکینگ سازمان یافته، به دهه ۰۸میلادی باز میگردد. در آن دوره، شرکت امریکایی زیراکس که بتدریج موقعیت تجاری خود را در خطر میدید، به این نتیجه رسید که براساس استنباط های گذشته همراه با پیش بینی حوادث آینده، نمیتوان به اهداف استراتژیک رسید. این شرکت برای شناخت کافی رقابتی از فرایند بنچ مارکینگ استفاده کرد و اهدافی را برای طرح های خود در نظر گرفت. زیراکس، فرایند بنچ مارکینگ را در تمام زمینه های شرکت و با تأکید ویژه بر نیاز مشتریان و نقش مشارکت فعال کارمندان، اجرا کرد.

از آنجایی که جهان به سمت پچیده تر و متلاطم تر شدن سوق پیدا میکند، موفقیت هر سازمانی به طور فزایندهای به توانایی آنها در توسعه و پیاده سازی استراتژی های سرعت بستگی دارد. بدین منظور سازمانها از طریق چشم اندازشان نیازمند نگهداشت ارزش های تعریف شده خویش در جهت حرکت و هدایت به سمت مقصد معین میباشند، در حالیکه در زمانی مشابه آنها میتوانند یادبگیرند چگونه به طور مداوم روش های جدید و بهروز شده دستیابی به اهدافشان را توسعه و پیاده سازی نمایند. ما نقشه راهی با مجموعه ای از جهات دیگر نداریم؛ اما ما قادر هستیم قابلیت satnav gpsرا برای بازشماری مسیرهایمان برای رسیدن به موفقیت ایجاد نمایم. پیاده سازی استراتژی سرعت مدلی توسعه یافته از یافته های ترکیبی از پروژه های پژوهشی و تجربیات تیم مشاور استراتژی موسسه  tomorrowtodayمیباشد. که این مدل به رهبران کمک مینماید تا روی 4عامل کلیدی تمرکز نمایند و قابلیت های سازمان خود را به منظور موفقیت در دنیای سریع و متلاطم توسعه دهند.

در عصر انفجار تنوع كالا و خدمات به سر ميبريم. همـه روزه زيـر بمبـاران پيـامهـاي تبليغـاتي بـراي محصولات و خدمات متعدد هستيم. نتيجه پژوهش نشان ميدهد كه يك مصرف كننده معمولي روزانه حدود ٣٠٠٠پيام بازرگاني دريافت ميكند. انتخاب از ميان اين گستردگي تنوع و تصميم گيـري در ميـان حجم وسيع تبليغات، رقابتي بسيار فشرده را به سازمانها ديكته ميكند. در بازار امرزو نه تنها شاهد رقابتي فشرده تر هستيم، بلكه رقابتها سختتر و زيركانه تر شده اند. قانون و موفقيت در اين بازار زيركي و هوشمندي مديران را ميطلبد. مديران هوشمند هر روز صبح، با اين سؤال و دغدغه فكري كار خـود را آغـاز مـيكننـد كـه “چـرا مشتري بايد از ميان اين همه گزينه،كالا يا خدمت سازمان ما را خريداري كند؟”
در چنين شرايطي بهترين استراتژي، تمركز برروي نقاط قوت است. مديران هوشيار ميداننـد كـه رمز پيروزي در چنين بازاري، تمركز برروي تمايزهاست و لذا به شدت از افتادن در دام همه چيز براي همگان” پرهيز ميكنند و تلاش دارند تا وجوه تمايز خود را حفظ كرده و هر روز پررنگتر بسازند. جك تراوت، نويسنده كتاب تمايز يا نابودي كه به او لقب “پدر تمايز” داده اند، به مـديران هشـدار ميدهد كه »موتور بازارهاي رقابتي، حق انتخاب است«. گزينه هاي مناسـب متعـددي بـراي مشـتريان آماده شده و اگر مرتكب اشتباه شويد، برايتان گران تمام خواهد شد. رقبا كسب و كارتان را از چنگتان بيرون ميآورند و بازپسگيري آن خيلي آسان نيست. شركت هايي كه ايـن واقعيـت را درك نكننـد از بين ميروند. اين روزها وقتي قدم به داخل يك سـوپرماركت بـزرگ مـيگذاريـد، بـه دريـايي از انـواع گونـاگون محصولات خيره ميشويد. مشكل اين است كه از ميان اين انواع، كـدام را مـيبايسـت انتخـاب كنيـد. تفاوت عمدهاي كه اين روزها به وجود آمده اين است كه بازارهاي ملي، كه در آنها شركت هاي داخلي با هم رقابت ميكردند، به بازارهاي جهاني تبديل شده اند، كه در آنها هر كس بـا كسـب و كـار همـه اشخاص ديگر در همه جا به رقابت ميپردازد . ملتي در حال رشد، مثل چين را در نظر بگيريد. مصرفكنندگان چيني بعد از سالها خريد محصولات غذايي بدون نام تجاري، كه توسط سازمانهاي متعلق به دولت چين توليد ميشدند، اكنون مـيتواننـد هر بار كه به خريد ميروند از ميان مجموعه بزرگ و در حال افزايشي از محصولات داراي نـام تجـاري، كه توليد داخل آن كشور و يا وارداتي هستند، انتخاب كنند.