Patient-Derived Xenograft Models of Human Cancer

ABSTRACT

Given the extensive history of cancer, the history of patient-derived xenograft (PDX) models is also diffcult to fully recapitulate. In particular, this task is complicated by the irregularity with which PDX models were designated. The current use of “PDX cancer models” is a relatively recent addition to the lexicon. However, the general concept of PDX models—i.e., the transplantation of human cancers into animal models—can be found throughout the chronicles of cancer research. However, it wasn’t until the discovery of host immunity and its crucial role in graft survival that the idea of serial transplantation could be realized. Therefore, in order to better reﬂect the nature of its history, the term “human tumor models” will be used in place of “PDX models,” except when appropriate. Finally, it is important to also mention the existence of the other labels that have been used, including, but not limited to, “human tumor xenografts,” “xenopatients,” heterotransplant tumor models,” “heterotransplanted human tumors,” and “transplantable tumor models.”

INTRODUCTION

Concurrent with the initial observation of cancer emerged a need to recapitulate tumors for further observation and experimentation. The idea of what is now known to be a PDX tumor model is composed of two general concepts: “xenotransplantation” (i.e., the transplantation of tissue into a foreign species) and the general use of animals for medical research. Although PDX technology may seem to be a more recent innovation, recapitulating a human cancer within an animal model has been a long-standing goal of cancer research. Such attempts at producing a human cancer model have been underway for centuries, beginning with the frst recorded experiment in 1775 by the French surgeon Peyrilhe, who injected extracts of a human breast cancer into a dog . Although Peyrilhe’s experiment ultimately failed (“At length my maid, disgusted by the stench of the ulcer, and softened by the cries of the animal, put an end to his life, and thus prevented my observing the ultimate effects of this disease”), similar efforts to transplant human tumors into various animal models have since been continuously in progress.

چکیده

با توجه به تاریخ گسترده ای از سرطان، تاریخچه مدل های مبتلا به جنون زایی (PDX) مبتنی بر بیمار نیز به طور کامل تکرار شده است. به طور خاص، این وظیفه توسط بی نظمی که با آن مدل های PDX تعیین می شود پیچیده است. استفاده فعلی از “مدل سرطان PDX” علاوه بر نسبتا جدیدی برای واژگان است. با این حال، مفهوم کلی مدل های PDX، یعنی پیوند سرطان های انسانی به مدل های حیوانی، می تواند در تمام مراحل تحقیق سرطان یافت شود. با این حال، تا زمانی که کشف ایمنی میزبان و نقش حیاتی آن در بقای پروتز وجود نداشته باشد، ایده پیوند پیوندی می تواند تحقق یابد. بنابراين، به منظور بهتر شدن ماهيت تاريخ، اصطلاح “مدل تومورهاي انساني” به جای “مدل PDX” به جز در موارد مناسب مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در نهایت، مهم است که دیگر برچسب های دیگر استفاده شده از جمله، اما نه محدود به “Xenografts تومور انسان”، “Xenopatients”، “تومورهای heterotransplant تومور”، “” تومورهای انسان heterotransplanted، “و” قابل پیوند مدل تومور. “

مقدمه

همزمان با مشاهدات اولیه سرطان، نیاز به جمع آوری تومورها برای مشاهده و آزمایش بیشتر بود. ایده آنچه در حال حاضر شناخته شده به عنوان یک مدل تومور PDX است، از دو مفصل کلی: “xenotransplantation” (یعنی پیوند بافت به یک گونه خارجی) و استفاده عمومی از حیوانات برای تحقیقات پزشکی است. اگرچه ممکن است تکنولوژی PDX یک نوآوری جدید باشد، جمع آوری سرطان انسان در یک مدل حیوانی اهداف بلند مدت تحقیقات سرطان بوده است. چنین تلاشی برای تولید یک مدل سرطان انسان برای قرن ها آغاز شده است، و در سال 1775 توسط جراح فرانسوی Peyrilhe، که عصاره های سرطان سینه انسان را به یک سگ تزریق می کند، آغاز شده است. اگر چه تجربه آزمایش Peyrilhe در نهایت شکست خورده بود (“خدمتکار در طول مراسم خشمگین زخم و تسکین دهنده گریه حیوانات، پایان دادن به زندگی او، و در نتیجه من مانع از مشاهده اثرات نهایی این بیماری”)، تلاش های مشابه برای پیوند تومورهای انسانی به مدل های مختلف حیوانات به طور مداوم در حال پیشرفت است.

Year: 2016

Publisher: SPRINGER

By : Yuzhuo Wang,Dong Lin, Peter W. Gout