آمریکا سالانه حدود 200میلیارد دلار صرف خدمات درمانی میکند، و هزینه ها به اندازه ای شتابناک زیاد میشود که رفته رفته به یک بحران ملی پهلو میزند. با افزایش هزینه ها شمار آمریکاییانی که دستشان از بیمه ی درمان کوتاه میشود بیشتر و بیشتر میشود. از وضع موجود هیچکس دل خوش ندارد–نه بیماران، که نگران هزینه و کیفیت خدمات هستند؛ نه کارفرمایان، که سهمشان در بیمه ی درمان کارکنان افزایش یافته و کارکنانشان نیز از این خدمات راضی نیستند؛ نه پزشکان و دیگر عرضه کنندگان خدمات، که درآمدشان منقبض و به قضاوت های حرفه ای آنان بی اعتنایی، و کارشان یکسر آکنده از بوروکراسی و کاغذبازی شده است؛ نه سازمانهای متکفل بیمه ی درمان؛ و نه تامین کنندگان دارو و تجهیزات پزشکی؛ و نه دولتها، که بودجه هایشان از کنترل خارج شده است.