Keratoconus Recent Advances in Diagnosis and Treatment

ABSTRACT

Keratoconus is today a classic topic in ophthalmology . Its history is associated to a background of a corneal disease with a blinding potential and no hope for treatment. It is only since the late 1950s that contact lenses have become a partial solution for the visual loss for some cases of keratoconus while other approaches were nonexisting. Those patients diagnosed with keratoconus had the same category as any corneal dystrophy with no potential treatment and no therapeutic recommendations to perform. The patients had no hope for the future and could not do anything about preventing its progress or being informed about the potential long-term complications or any consistent and reliable therapeutic approach. Since those historical and recent “black days” until now there has been a tremendous evolution. At this moment in 2016, there is a completely different approach for the diagnosis and treatment of keratoconus. The study and diagnosis of keratoconus has radically changed since the early seventeenth century when the Jesuit Priest Christoph Scheiner experienced and reported that glasses of different shapes reflect light in different ways, until nowadays, corneal diagnostic technology has taken a huge step forward. Scheiner used the optical phenomenon he described to assess the curvature of the human cornea. In doing it, he was able to compare the light reflections of different shapes and he even described some pathologies that were evident cases of keratoconus.

INTRODUCTION

Despite numerous intensive studies, the pathogenesis of keratoconus remains unknown. Eye rubbing and the presence of allergies seem to be the only commonly identified factors. The majority of keratoconus cases are temporally sporadic and some forms are defined by the existence of several clinically affected patients within the same family. Autosomal dominant (with reduced penetrance) and autosomal recessive transmission modes have been described . Several studies suggest the existence of sub-clinical forms within the relatives of an affected patient with keratoconus . Identical twins show strong concordance of keratoconus with a high degree of phenotypic similarities, suggesting a key role for a genetic component.

چکیده

Keratoconus امروز یک موضوع کلاسیک در چشم پزشکی است. تاریخچه آن به یک بیماری زمینه ای از بیماری کرونا همراه با پتانسیل خیره کننده و بدون هیچ امیدی برای درمان مرتبط است. تنها از اواخر دهه 50 میلادی، لنزهای تماسی به عنوان یک راه حل جزئی برای از بین رفتن بصری برای برخی از موارد از کراتوکونوس استفاده شده است، در حالیکه روشهای دیگر وجود ندارد. آن دسته از بیماران مبتلا به کراتوکونوس دارای دسته دیستروفی قرنيه بودند که بدون درمان بالقوه و بدون توصیه های درمانی برای انجام عمل می کردند. بیماران هیچ امیدی برای آینده نداشتند و نمیتوانستند در مورد جلوگیری از پیشرفت آن و یا اطلاع از عوارض احتمالی درازمدت و یا هر رویکرد درمانی مناسب و قابل اعتماد، اقدام کنند. از آنجا که آن روزهای “روز سیاه” تاریخی و اخیر تاکنون تکامل زیادی یافته است. در این لحظه در سال 2016، یک روش کاملا متفاوت برای تشخیص و درمان کراتوکونوس وجود دارد. مطالعه و تشخیص keratoconus از قرن بیست و یکم، زمانی که کریستوف Scheiner کشیش جسیوسیت تجربه کرده و گزارش داد که عینک های مختلف شکل های مختلف را به روش های مختلف نور را منعکس می کند، تا کنون تکنولوژی تشخیص قرنیه یک قدم بزرگ به جلو برداشته است. Scheiner با استفاده از پدیده نوری او توضیح داده شده برای ارزیابی انحنای قرنیه انسان است. در انجام این کار، او قادر به مقایسه بازتاب نور از اشکال مختلف بود و حتی برخی از آسیب شناسی هایی را که در مورد موارد کراتوکونوس دیده می شد، توصیف کرد.

مقدمه

علیرغم مطالعات شدید متعددی، پاتوژنز کراتوکونوس هنوز معلوم نیست. مالیدن چشم و حضور آلرژی به نظر می رسد تنها عوامل شناخته شده است. اکثر موارد کراتوکونوس به طور موقت پراکنده هستند و برخی از فرمها با وجود چندین بیماری بالینی در یک خانواده تعریف شده است. غالب (Autosomal dominant) (با کاهش نفوذ پذیری) و حالت انتقال اتوزوم مغلوب توصیف شده است. مطالعات متعدد نشان می دهد وجود فرم های بالینی بالینی در بستگان بیمار مبتلا به کراتوکونوس. دوقلوهای مشابه نشان می دهد که کراتوکونوس قوی با درجه بالایی از شباهت های فنوتیپی مطابقت دارد و نقش کلیدی یک مولکول ژنتیکی را نشان می دهد.

Year: 2016

Publisher: SPRINGER

By : Jorge L. Alió