Health Claims in Food Marketing: Evidence on Knowledge and Behavior in the Cereal Market

ABSTRACT

This study examines the ready-to-eat cereal market during a period in which producers were initially prohibited from advertising cereals’ health benefits but were later permitted to make health claims. Results indicate that producer health claims led to significant increases in consumer knowledge of the fiber-cancer relationship, in fiber cereal consumption and in product innovation. Government and general information sources had limited impact on fiber cereal choices in the years prior to the advertising, despite the accumulation of scientific evidence linking fiber to colon cancer. Most segments of the population increased their fiber cereal consumption once health claims were added to the market, but some informationally disadvantaged segments that had responded less to government and other sources of information responded disproportionately to health claims compared to other segments. These findings suggest that policies governing producers’ use of health claims should be evaluated not only on how well they control deceptive or misleading claims, but also on how well they encourage producers to disseminate evolving health information to consumers.

INTRODUCTION

In recent years the scientific evidence linking dietary choices to health has grown substantially, and research on this topic is continuing at a rapid pace. The value of disseminating this developing scientific information to consumers is potentially quite large. For instance, in the United States, five of the top ten causes of death have been substantially linked to diet [U.S. Surgeon General 1988], and there are numerous indications that the average American diet deviates significantly from the dietary recommendations of public health authorities [National Research Council 1989]. The question of how best to communicate evolving diet-health information to consumers has been much debated in policy circles. In particular, recent attention
has focused on whether food producers should be allowed to disseminate diethealth information with health claims for their products, and if so, how such claims should be regulated. At the core of this debate are widely varying presumptions about producers’ effectiveness in reaching consumers compared to, or in addition to, other information sources, such as government public education efforts. The effectiveness of alternative regulatory approaches in deterring potential deception in producer claims and in inhibiting the dissemination of truthful information to consumers is also a strongly contested issue.

چکیده

در این مطالعه بازار غلات آماده به غذا در طول یک دوره زمانی که تولید کنندگان در ابتدا از تبلیغات غلات و حبوبات غرامت ممنوع بود، اما بعدها مجاز به ارائه ادعاهای بهداشتی بودند. نتایج نشان می دهد که ادعاهای سلامت تولیدکنندگان به افزایش قابل توجهی در دانش مصرف کننده از رابطه فیبر سرطان، مصرف غلات فیبر و نوآوری محصول منجر شد. به رغم جمع آوری شواهد علمی که فیبر را به سرطان کولون متصل می کند، منابع اطلاعاتی دولت و کلیه در سال های پیش از تبلیغات، بر انتخاب انتخاب فیبر محدود بود. اکثر بخش های جمعیت مصرف غلات فیبر خود را هنگامی که ادعاهای بهداشتی به بازار اضافه شدند افزایش داد، اما برخی از بخش های اطلاعاتی نامطلوب که کمتر به دولت پاسخ دادند و سایر منابع اطلاعاتی نسبت به سایر بخش ها نسبتا صریح به ادعاهای سلامتی پاسخ دادند. این یافته ها نشان می دهد که سیاست های مربوط به استفاده از ادعای سلامت مصرف کنندگان باید نه تنها بر این نکته سنجیده شود که چگونه آنها ادعاهای متقاعد کننده گمراه کننده یا گمراه کننده را کنترل می کنند، بلکه این که چگونه آنها را تشویق می کنند تولیدکنندگان را به انتشار اطلاعات در حال رشد سلامت به مصرف کنندگان تشویق کنند.

مقدمه

در سال های اخیر، شواهد علمی مبنی بر انتخاب رژیم غذایی برای سلامتی به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است، و تحقیق در این موضوع به سرعت در حال ادامه است. ارزش انتشار این اطلاعات علمی در حال توسعه به مصرف کنندگان به طور بالقوه بسیار بزرگ است. به عنوان مثال، در ایالات متحده، پنج مورد از ده علت مرگ به طور قابل توجهی با رژیم غذایی ارتباط دارد [ایالات متحده آمریکا جراح عمومی 1988]، و نشانه های متعددی وجود دارد که رژیم غذایی آمریکایی به طور قابل توجهی از توصیه های رژیم های مقامات بهداشت عمومی متفاوت است [شورای تحقیقات ملی 1989]. سوال در مورد چگونگی ارتباط بهتر اطلاعات مربوط به رژیم غذائی به مصرف کنندگان در حلقه های سیاسی بسیار مورد بحث قرار گرفته است. به طور خاص، توجه اخیر متمرکز شده است که آیا تولید کنندگان مواد غذایی مجاز به انتشار اطلاعات غذایی رژیم غذایی با ادعاهای بهداشتی برای محصولات خود هستند، و اگر چنین باشد، چگونه چنین ادعاهایی باید تنظیم شود. در هسته این بحثها پیش فرضها درمورد اثربخشی تولیدکنندگان در دستیابی به مصرف کنندگان در مقایسه با یا علاوه بر منابع اطلاعاتی دیگر، از قبیل تلاش های آموزشی دولتی دولتی، به طور گسترده ای متفاوت است. اثربخشی روش های نظارتی جایگزین در جلوگیری از فریب احتمالی در ادعاهای تولید کننده و مهار انتشار اطلاعات صحيح به مصرف کنندگان نیز یک مسئله بسیار متضاد است.

Year: 2016

Publisher : ELSEVIER

By : Pauline M. Ippolito and Alan D. Mathios