Handbook of Life Course Health Development

ABSTRACT

Over the past several decades, countless studies have linked early life events and experiences with adult health conditions, delineating the developmental origins of common chronic health conditions and specifying the processes by which both adversity and opportunity are integrated into developing biobehavioral systems (Baltes et al .2006; Bronfenbrenner 2005; Elder et al. 2015). As a result, there is a greater understanding of how health and disease develop, which is leading to new kinds of individual- and population-level strategies that have the potential to prevent disease and optimize health by minimizing the impact of adversity, increasing protective factors, and targeting health-promoting interventions to coincide with sensitive periods of health development. Insights and evidence from life course chronic disease epidemiology have converged with research from the felds of developmental biology, neuroscience, and developmental science, with studies of typical and atypical development and with new fndings from research examining the developmental origins of chronic disease. This wide-ranging research, all focused on understanding how health and disease develop, has involved researchers from a wide variety of disciplines. Life-span developmental psychologists, life course-focused sociologists, human capitalfocused economists, and political scientists studying the structure of social institutions are not only studying the same developmental processes; they are also working alongside epidemiologists, physicians, and basic scientists to better understand how health develops over the life course and how these health development processes promote human ﬂourishing.

INTRODUCTION

The science of health has been guided for well over 150 years by a mechanical model that views the body and its component cells as machines and views disease as a breakdown in organ structure and function. Person-environment relationships as causes of disease are either ignored or relegated to secondary concerns. Even though the oversimplifed perspective of the body as a machine has been largely abandoned, reducing physiologic and behavioral phenomena to their smallest observable constituent parts remains a mainstay of the biomedical model that dominates contemporary health sciences. This reductionist approach may tell us how parts of a neuron work ,but it does not provide an appropriate model for understanding how the nervous system works, how we think, or what produces consciousness (Capra 1982).

چکیده

در طی چند دهه گذشته، مطالعات بی شماری ارتباطات زودهنگام زندگی و تجربیات مربوط به شرایط سلامتی بزرگسالان را در بر می گیرد، منع گسترش ریشه های بیماری های مزمن مزمن را مشخص می کند و فرایندهایی را مشخص می کند که از طریق آن هر دو بیماری و فرصت ها در سیستم های بیولوژیک توسعه می یابند (Baltes et al. 2006؛ Bronfenbrenner 2005؛ Elder et al. 2015). در نتیجه، درک بیشتری از نحوه توسعه بیماری و بیماری وجود دارد که منجر به انواع جدیدی از استراتژی های فردی و جمعیتی می شود که توانایی جلوگیری از بیماری و بهینه سازی سلامت را با به حداقل رساندن تاثیر ناراحتی، افزایش عوامل محافظتی و هدف قرار دادن مداخلات بهداشتی جهت تطابق با دوره های حساس توسعه سلامت است. بینش و شواهد از اپیدمیولوژی بیماری مزمن بیماری زندگی با تحقیق از فلج های زیست شناسی توسعه، علوم اعصاب و علوم توسعه، با مطالعات توسعه معمول و غیر معمول و با تحقیق جدید از تحقیق در مورد ریشه های پیشرفت بیماری مزمن همگام شده است. این پژوهش وسیع، همه بر روی درک اینکه چگونه بیماری و بیماری را توسعه می دهد، محققان را از طیف وسیعی از رشته ها درگیر کرده است. روانشناسان رشد طول عمر، جامعه شناسان متمرکز به زندگی، متخصصان سرمایه انسانی و دانشمندان علوم سیاسی که ساختار مؤسسات اجتماعی را مطالعه می کنند، نه تنها مطالعه فرآیندهای تکاملی مشابه را دارند؛ آنها همچنین در کنار اپیدمیولوژیست ها، پزشکان و دانشمندان بنیادی کار می کنند تا بتوانند بدانند که چگونه زندگی در طول زندگی چگونه رشد می کند و چگونه فرایندهای توسعه سلامت موجب تحریک انسانی می شود.

مقدمه

علم سلامت به مدت بیش از 150 سال توسط یک مدل مکانیکی هدایت شده است که بدن و سلولهای مولکولی آن را به عنوان دستگاه مشاهده می کند و بیماری را به عنوان یک اختلال در ساختار و عملکرد اندام مشاهده می کند. روابط فرد و محیط به عنوان علل بیماری یا نادیده گرفته می شوند و یا به نگرانی های ثانویه می روند. با وجودی که چشم انداز بیش از حد از بدن به عنوان یک ماشین به طور گسترده ای رها شده است، کاهش پدیده های فیزیولوژیکی و رفتاری به کوچکترین قسمت های قابل مشاهده آن، پایه مدلی از مدل زیست پزشکی است که در علوم بهداشت معاصر غالب می شود. این رویکرد کاهش دهنده ممکن است به ما بگوید که چگونه قطعات نورون کار می کنند، اما این مدل مناسب برای درک اینکه چگونه سیستم عصبی کار می کند، چگونه فکر می کنیم یا چه چیزی باعث آگاهی می شود (Capra 1982) ارائه نمی دهد.

Year: 2016

Publisher: SPRINGER

By : Neal Halfon, Christopher B. Forrest, Richard M. Lerner , Elaine M. Faustman