Acute Abdomen: Clinical Assessment and Decision-Making

ABSTRACT

An acute abdomen is usually defined as an acute abdominal pain of short duration which requires a decision on whether to proceed or not with urgent intervention . All abdominal crises present with one or more of five main symptoms or signs: pain, vomiting, abdominal distension, muscular rigidity, or shock. The severity and the order of occurrence of the symptoms are important for diagnosis, together with the presence or absence of fever, diarrhea, constipation, and others . The presence of tenderness on palpation is a hallmark of potential acute abdominal problem of surgical importance, and it generally implies inflammation of the visceral peritoneum. This tenderness may be accompanied or not by muscular rigidity (defense guarding or guarding). There are several grades of muscular rigidity, and its elucidation is not always easy on clinical exam, with the exception of the board-like rigidity typical of perforated ulcer. This guarding usually implies inflammation of the parietal peritoneum. Sometimes it takes a great deal of clinical acuity and experience to differentiate between voluntary and involuntary guarding. Modern abdominal imaging, interventional radiology, a better understanding of the natural history of many acute conditions, and more effective ntibiotic treatments have revolutionized emergency abdominal surgery and certainly improved our decision- making capabilities.

INTRODUCTION

CT scan imaging has considerably decreased the challenge of differential diagnosis of the acute abdomen, decreasing also the rate of negative or nontherapeutic abdominal explorations. It has also reduced hospital admission rates and the duration of hospital stays; its overuse, though, should be avoided, especially in the pediatric population . Decision-making should always involve discriminating between urgent and nonurgent causes; patients suspected of nonurgent diagnoses can be safely reevaluated the next day. Antibiotics should be started as soon as sepsis is recognized. Opioid analgesics should not be withheld for fear of affecting the accuracy of physical examination.

چکیده

شکم حاد معمولا به عنوان درد حاد شکم در مدت کوتاهی تعریف می شود که مستلزم تصمیم گیری درمورد مداخله فوری است. تمام بحران های شکمی که با یک یا بیشتر از پنج علائم یا علائم اصلی دیده می شود: درد، استفراغ، تنگی شکمی، سفتی عضلانی یا شوک. شدت و ترتیب وقوع علائم برای تشخیص، همراه با وجود یا عدم تب، اسهال، یبوست و دیگر موارد مهم است. وجود حساسیت به لمس شدن، مشخصه مشکل بالقوه حاد شکم اهمیت جراحی است و به طور کلی التهاب پروتئین احشائی را نشان می دهد. این تندرستی ممکن است با استحکام عضلانی (محافظت در برابر دفاع یا محافظت) همراه باشد. چندین درجه از استحکام عضلانی وجود دارد، و توضیح آن همیشه در معاینه بالینی آسان نیست، به استثنای استحکام معمول تخته مانند زخم پرفوره. این محافظ معمولا التهاب پروتئین تیریتوم را نشان می دهد. گاهی اوقات اوضاع و شرایط بالینی زیادی برای تمایز بین حفاظت داوطلبانه و ناخواسته وجود دارد. تصویربرداری شکم مدرن، رادیولوژی مداخله، درک بهتر از تاریخ طبیعی بسیاری از بیماری های حاد و درمان موثر تر نابیتیک، انقلابی در عمل جراحی فوق العاده شکمی بوده و قطعا توانایی های تصمیم گیری ما را بهبود بخشید.

مقدمه

تصویربرداری سی تی اسکن چالش تشخیص افتراقی شکم حاد را به میزان قابل توجهی کاهش داده است، همچنین کاهش میزان اکتشافات شکمی منفی یا غیر تراپی را نیز کاهش می دهد. همچنین میزان پذیرش بیمارستان و مدت اقامت در بیمارستان کاهش یافته است. با این حال، استفاده بیش از حد از آن، به ویژه در جمعیت اطفال، باید اجتناب شود. تصمیم گیری باید همواره شامل تبعیض بین علل فوری و غیرواقعی باشد؛ بیمارانی که مشکوک به تشخیصهای غیرواقعی دارند، می توانند روز بعد با خیال راحت دوباره ارزیابی شوند. به محض تشخیص سپسیس، آنتی بیوتیک ها باید شروع شوند. داروهای ضدافسردگی اپيوئيد نباید از ترس تأثيرگذاری بر صحت معاينه فيزيکی خودداری شود.

Year: 2016

Publisher : SPRINGER

By : Fernando Turégano