A systematic review of economic analyses of telehealth services using real time video communication

ABSTRACT

Background: Telehealth is the delivery of health care at a distance, using information and communication technology. The major rationales for its introduction have been to decrease costs, improve efficiency and increase access in health care delivery. This systematic review assesses the economic value of one type of telehealth delivery – synchronous or real time video communication – rather than examining a heterogeneous range of delivery modes as has been the case with previous reviews in this area. Methods: A systematic search was undertaken for economic analyses of the clinical use of telehealth, ending in June 2009. Studies with patient outcome data and a non-telehealth comparator were included. Cost analyses, noncomparative studies and those where patient satisfaction was the only health outcome were excluded. Results: 36 articles met the inclusion criteria. 22(61%) of the studies found telehealth to be less costly than the non-telehealth alternative, 11(31%) found greater costs and 3 (9%) gave the same or mixed results. 23 of the studies took the perspective of the health services, 12 were societal, and one was from the patient perspective. In three studies of telehealth to rural areas, the health services paid more for telehealth, but due to savings in patient travel, the societal perspective demonstrated cost savings. In regard to health outcomes, 12 (33%) of studies found improved health outcomes, 21 (58%) found outcomes were not significantly different, 2(6%) found that telehealth was less effective, and 1 (3%) found outcomes differed according to patient group. The organisational model of care was more important in determining the value of the service than the clinical discipline, the type of technology, or the date of the study.

INTRODUCTION

Telehealth is the delivery of health care services at a distance, using information and communication technology (ICT). Telehealth became a separate field of study from the 1970’s, and innovation increased from the 1990’s, due to the development of new technologies such as cellular phones and the internet. The field was originally known as telemedicine, but was later broadened to telehealth, although these terms continue to be used interchangeably. It is a subset of e-health, which encompasses all uses of ICT in health, including electronic records and decision support systems, however telehealth is particularly characterised by the geographical separation of patient and provider.

چکیده

سابقه و هدف: Telehealth تحویل مراقبت های بهداشتی از راه دور با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات است. منطق اصلی برای معرفی آن کاهش هزینه ها، بهبود بهره وری و افزایش دسترسی به ارائه مراقبت های بهداشتی است. این بررسی سیستماتیک، ارزش اقتصادی یک نوع تحویل سلامت را همزمان و یا همزمان ویدیویی واقعی را ارزیابی می کند، نه بررسی دامنه های ناهمگونی حالت های تحویل، همانطور که در مورد بررسی های پیشین در این زمینه دیده شده است. روش ها: یک جستجوی سیستماتیک برای تجزیه و تحلیل اقتصادی استفاده بالینی از سلامت سلامت به پایان رسید و در ژوئن 2009 انجام شد. مطالعات با داده های حاصل از نتایج بیمار و مقایسۀ آنتی بادی غیرخطی شامل شد. تجزیه و تحلیل هزینه ها، مطالعات غیر سازگار و کسانی که رضایت بیمار تنها نتیجه سلامتی بود، حذف شدند. نتایج: 36 مقاله با معیارهای ورود 22 (61٪) از مطالعات نشان می دهد که سلامت جسمانی ارزان تر از جایگزین غیرخطی است، 11 (31٪) هزینه های بیشتری را برآورده کرده و 3 (9٪) نتایج مشابهی را نشان دادند. 23 مورد از این مطالعات چشم انداز خدمات بهداشتی را در بر داشت، 12 مورد از جامعه بودند و یکی از منظر بیمار بود. در سه مطالعه بهداشت و سلامت به مناطق روستایی، خدمات بهداشتی بیشتر برای سلامت سلامت پرداخت می شود، اما با توجه به صرفه جویی در سفر بیمار، دیدگاه جامعه منجر به صرفه جویی در هزینه می شود. درمورد نتایج سلامت، 12 (33٪) از مطالعات نتایج سلامت را بهبود بخشید، 21 (58٪) نتایج یافت نشد، 2 (6٪) دریافتند که سلامت سلامت کمتر موثر بوده و 1 (3٪) نتایج با توجه به گروه بیمار متفاوت بود. مدل سازمانی مراقبت در تعیین ارزش خدمات بیشتر از رشته بالینی، نوع فناوری یا تاریخ مطالعه مهم تر بود.

مقدمه

Telehealth تحویل خدمات بهداشتی و درمانی از راه دور با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) است. Telehealth به یک زمینه جداگانه مطالعه از دهه 1970 تبدیل شد و نوآوری از دهه 1990 به دلیل توسعه فن آوری های جدید مانند تلفن های همراه و اینترنت افزایش یافت. این میدان در ابتدا به عنوان تله مدیسین شناخته شد، اما بعدها به تله سلامت گسترش یافت، هرچند این اصطلاح همچنان به طور متناوب استفاده می شود. این یک زیرمجموعه سلامت الکترونیکی است که شامل همه موارد استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در سلامت می شود، از جمله پرونده های الکترونیکی و سیستم های پشتیبانی تصمیم، با این حال، سلامت به خصوص با جدایی جغرافیایی بیمار و ارائه دهنده شناخته می شود.

Year: 2010

Publisher : IEEE

By : Victoria A Wade , Jonathan Karnon , Adam G Elshaug, Janet E Hiller