A continuum of governance regimes: A new perspective on co-management in irrigation systems

ABSTRACT

Over the past, natural resources have been managed to a large part by the state. However, local communities increasingly account for a substantial share of management as well. Approximately 76% of the world’s irrigated area (277 million hectares, 40% of the world’s food production), is managed by local Water User Associations (Garces-Restrepo et al., 2007). Since state-governance did not always met expectations in the 1960 and 1970s (Acheson, 2006), many countries increased the involvement of local resource users in the management process (see Garces-Restrepo et al., 2007 for irrigation). This development led to a variety of different forms of collaboration between governments and communities. Indeed, despite the conceptual
distinction, in practice there is considerable overlap between state and community-based governance and a wide diversity of experiences (Meinzen-Dick, 2014). Different ideas have been used to coin these experiences, including joint management, community-based management (Gruber, 2008), (adaptive) collaborative management, and, most prominently co-management (Armitage et al., 2009).

INTRODUCTION

Despite some indications that co-managed regimes lead to positive ecological and social outcomes (Gutiérrez et al., 2011; Meinzen-Dick, 2014), there is still little more than rudimentary knowledge about the conditions under which the sharing of power between central government authorities and local communities is more efficient than either state governance or community governance systems on their own. However, some system attributes have been pointed out to affect performance, among them size, monitoring and trust (Frey and Rusch, 2013). Other studies have pointed out that larger and more complex systems may be better served by government regimes (Schlager, 2007; Ross and Martinez-Santos, 2010). The general argument is that the greater the scale, the more coordination and expert knowledge is needed. For this purpose, state-governance may be suited better. Which institution is most appropriate often depends also on the particular local conditions in place (Meinzen-Dick, 2014). Assessing co-management regimes faces a specification problem. There is a variety of definitions of co-management depending on how scholars understand the division of labor between states and communities (Berkes, 1994; Carlsson and Berkes, 2005; Plummer and Fitzgibbon, 2004; Yandle, 2003; Singleton, 1998).

چکیده

در گذشته، منابع طبیعی به وسیلۀ دولت مدیریت شد. با این حال، جوامع محلی به طور فزاینده سهم قابل توجهی از مدیریت نیز دارند. تقریبا 76٪ از منطقه آبیاری جهان (277 میلیون هکتار و 40٪ تولید غذا در جهان) توسط انجمن های کاربردهای آب محلی اداره می شود (Garces-Restrepo et al.، 2007). از آنجایی که حکومتداری دولتی در سالهای 1960 و 1970، انتظارات را برآورده نکرد (Acheson، 2006)، بسیاری از کشورها مشارکت کاربران منابع محلی را در فرایند مدیریت افزایش دادند (Garces-Restrepo et al.، 2007 برای آبیاری). این توسعه به انواع مختلفی از همکاری میان دولت ها و جوامع منجر شد. در واقع، به رغم تمایز مفهومی، در عمل، دولت و حکومت مبتنی بر جامعه و یک تجربیات متنوعی وجود دارد (مینزن دیک، 2014). ایده های گوناگونی برای به دست آوردن این تجربیات از جمله مدیریت مشترک، مدیریت مبتنی بر جامعه (Gruber، 2008)، مدیریت سازمانی (سازگار) و مهمترین مدیریت همکاری (Armitage et al.، 2009) مورد استفاده قرار گرفته است.

مقدمه

با وجود برخی نشانه هایی که رژیم های مدیریت همکاری منجر به نتایج مثبت زیست محیطی و اجتماعی می شوند (Gutiérrez et al.، 2011؛ Meinzen-Dick، 2014)، هنوز در مورد شرایطی که تحت آن تقسیم قدرت بین دولت مرکزی مقامات و جوامع محلی کارایی بیشتری نسبت به حکومت های حکومتی یا سیستم حکومتی جامعه دارند. با این حال، برخی از ویژگی های سیستم به منظور تأثیر در عملکرد، از جمله اندازه، نظارت و اعتماد اشاره شده است (Frey and Rusch، 2013). سایر مطالعات اشاره کرده اند که سیستم های بزرگتر و پیچیده تر ممکن است توسط رژیم های دولتی بهتر عمل کنند (Schlager، 2007؛ راس و مارتینز سانتوس، 2010). استدلال کلی این است که بیشتر مقیاس، هماهنگی بیشتر و دانش تخصصی لازم است. برای این منظور، حکومتداری دولتی ممکن است مناسب تر باشد. کدام موسسه بیشتر مناسب است، اغلب بستگی به شرایط ویژه محلی دارد (Meinzen-Dick، 2014). ارزیابی رژیم های مدیریت همکاری با مشکل خاصی مواجه است. تعاریف متنوعی از مدیریت هماهنگ وجود دارد که بسته به اینکه چگونه دانش پژوهان تقسیم کار بین دولتها و جوامع را درک می کنند (Berkes، 1994؛ Carlsson and Berkes، 2005؛ Plummer and Fitzgibbon، 2004؛ Yandle، 2003؛ Singleton، 1998).

Year: 20156

Publisher : ELSEVIER

By : Ulrich J. Freyb, Sergio Villamayor-Tomasc, Insa Theesfeld