ايران در يك منطقه خشك و نيمه خشك واقع شده است. از كل منابع آبي كه هر سال در كشور استحصال ميشود، حدود 94درصد آن در بخش كشاورزي  مصرف ميگردد. در ايران با توجه به شرايط اقليمي، محدوديت منابع آب و محدوديت اراضي داراي پتانسيل توليد كشت ديم ، مديريت تامين و مصرف آب نقش  اساسي در توليد به عهده دارد. تبخير و تعرق يكي از فرآيندهاي اساسي هيدرولوژيكي از منظر كشاورزي بوده و ميزان آب مصرفي در بخش كشاورزي برابر  تبخير و تعرق از سطح زمين هاي كشاورزي ميباشد . محاسبه تبخير و تعرق نياز به داده هاي ميداني زيادي دارد كه بعضا در بسياري از حوزه ها در دسترس  نبوده و يا اينكه با گسترش و توسعه هاي ايجاد شده در حوزه سازگاري ندارند. الگوريتم بيلان انرژي در سطح زمين  (SEBAL) يك مدل با پايه ترموديناميك بوده  و با كاربرد آن در حوزه هاي بزرگ و يا مناطقي كه با كمبود داده مواجه هستند ميتوان تبخير و تعرق را تخمين زد. در اين مقاله ضمن توسعه يك مدل بيلان  انرژي همانند الگوريتم EBALتحت عنوان الگوريتم ،SUTSEBALآب مصرفي در بخش كشاورزي در دشت ورامين تخمين زده شدهاست. اين الگوريتم با تغيير  برخي از روابط تعريف شده در الگوريتم SEBALدر دانشكده مهندسي عمران دانشگاه صنعتي شريف توسعه داده شده است. نتايج به دست آمده نشان  ميدهد كه اين الگوريتم قادر است با دقت قابل قبولي ميزان آب مصرفي در بخش كشاورزي را با قدرت تفكيك مكاني 1كيلومتر و در بازه زماني دلخواه تخمين  بزند. هم چنين از نتايج به دست آمده ميتوان براي كاليبره كردن مدل هاي هيدرولوژيكي و تخمين كارايي آب بهره گرفت.